Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. I SA/Wr 1187/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 lutego 2009 r. przy udziale sprawy ze skargi H. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...] Nr [...], uchylającą w całości decyzję tego organu z dnia [...]Nr [...] ustalającą H. P. wymiar podatku od nieruchomości za 2000 r. w wysokości 4.669,90 zł. i ustalającą stronie podatek od nieruchomości za 2000 r. w kwocie 4.553 zł.

Decyzja z dnia [...] została wydana w trybie wznowienia postępowania, przyjmując za przedmiot opodatkowania grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 1505 m?, budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. użytkowej 232 m? oraz pozostałe budynki o pow. użytkowej 98 m?. Utrzymując w mocy przedmiotową decyzję podniósł organ, że przedmiotem sporu jest kwestia, czy strona w 2000 r. była posiadaczem samoistnym nieruchomości lub jej części bądź obiektu budowlanego lub jego części, stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego, a także powierzchnia gruntu podlegającego opodatkowaniu. Odwołał się organ do zawartej między stronami umowy dzierżawy z dnia 24.01.1996 r., wypowiedzianej z dniem 10 lutego 2000 r. ze skutkiem na dzień 31 maja 2000 r., w związku z czym zobowiązano stronę do usunięcia z nieruchomości przedmiotów stanowiących jego własność, zakończenia działalności gospodarczej i opuszczenia nieruchomości. Strona podjęła działania o uzyskanie prawa wieczystego użytkowania w trybie bezprzetargowym, a także podjęła działania w celu przedłużenia umowy dzierżawy nieruchomości do czasu wyjaśnienia praw do przedmiotowego gruntu. Odmówiono wnioskowi strony o oddanie nieruchomości w wieczyste użytkowanie, pozytywnie zaopiniowano wniosek o przedłużenie umowy dzierżawy, zobowiązując stronę do uiszczenia opłat za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Ponadto kilkakrotnie wyznaczano stronie termin protokolarnego przekazania nieruchomości Gminie (14.09.2001, 14.11.2001, 5.11.2002). Fakt posiadania przez stronę nieruchomości i chęć jej posiadania potwierdza inicjatywa procesowa strony, w wyniku której wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 19.09.2002 r. (sygn. IACa 796/02) oddalono powództwo strony o nakazanie Gminie złożenia oświadczenia o oddaniu przedmiotowej nieruchomości stronie w wieczyste użytkowanie). Mimo wyznaczonych terminów strona nie wydała nieruchomości Gminie, co skutkowało wyrokiem, wydanym z powództwa Gminy przeciwko stronie, o zasądzenie odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z przedmiotowej nieruchomości do marca 2006 r., w którym Sąd stwierdził, że zakończenie działalności przez stronę na nieruchomości nie jest jednoznaczne z wydaniem nieruchomości Gminie. Ustalił Sąd, że w okresie wypowiedzenia umowy dzierżawy strona zgłosiła gotowość dalszego korzystania z nieruchomości i w tym celu korespondowała z Gminą, a nadto w okresie od czerwca 2000 do stycznia 2001r. regulowała należne opłaty z tytułu korzystania z nieruchomości, co potwierdza faktyczne władztwo strony nad nieruchomością. Strona nie występowała z inicjatywą przekazania nieruchomości Gminie, władając sporną nieruchomością do czasu jej jednostronnego przejęcia przez Gminę. W oparciu o te okoliczności organ uznał, że strona była do dnia 31 maja 2000 r. posiadaczem zależnym nieruchomości (na podstawie umowy dzierżawy), a od 1 czerwca 2000 r. - posiadaczem bezumownym tej nieruchomości. Odwołał się organ do zawartych w przepisach kodeksu cywilnego definicji nieruchomości i posiadania i stwierdził, że w oparciu o przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych do 31 maja 2000 r. strona jako posiadacz zależny obowiązana była do zapłaty podatku, natomiast po wypowiedzeniu umowy dzierżawy, jako posiadacz bez tytułu prawnego w okresie od 1 czerwca do 31 grudnia 2000 r. (nie zabrał wszystkich swoich rzeczy z nieruchomości, opłacał faktury VAT za dzierżawę gruntu, nie przekazał nieruchomości Gminie, czyniąc starania o prawo wieczystego użytkowania), zobowiązany był do opłacania podatku od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy. Odnosząc się do przyjętej do obliczenia podstawy opodatkowania powierzchni spornego gruntu odwołał się organ do wskazanej powierzchni przez geodetę powołanego na zlecenie strony oraz powierzchni ustalonej także przez geodetę z chwili przejęcia nieruchomości przez Gminę, które to pomiary są zgodne i pokrywają się z podanymi przez stronę w pismach. Podniósł organ, że w sprawach podlegających kontroli Sądu, a dotyczących wymiaru podatku za lata 2001 - 2002 i 2004 - 2005 powierzchnia ta nie była kwestionowana.