Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. III SA/Po 492/07

Dnia 12 lutego 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska (spr.) Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Piotrowska - Żyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2009 roku przy udziale spraw ze skarg T. K., B. J. i S. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [ ... ]r. nr [ ... ] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego o d d a l a s k a r g i /-/ M. Ławniczak /-/ B. Sokołowska /-/ W. Długaszewska WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego decyzją uznał za nieprawidłowe w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego zgłoszenie celne dokonane w procedurze uproszczonej przez wpis do rejestru towarów objętych procedurą dopuszczenia do obrotu oraz zgłoszenie uzupełniające SAD . Powiadomił importera T. oraz przedstawiciela pośredniego S. o retrospektywnym zarejestrowaniu uzupełniającej kwoty długu celnego. Naliczył od tej kwoty odsetki wyrównawcze.

Dyrektor Izby Celnej decyzją działając na skutek odwołań T. oraz S. zaskarżoną decyzję:

- uchylił w części dotyczącej wezwania do zapłaty odsetek wyrównawczych, umarzając postępowanie w tym zakresie;

- utrzymał w mocy w pozostałej części podzielając ustalenia faktyczne i kwalifikację prawną organu pierwszej instancji.

Organy ustaliły, że w dniu 06 listopada 2002r. przyjęte zostało przedmiotowe zgłoszenie celne uzupełniające sporządzone na podstawie wpisu do rejestru procedury uproszczonej. Importowany towar objęto procedurą dopuszczenia do obrotu w oparciu o zawnioskowaną konwencyjną stawkę celną. Do zgłoszenia celnego załączono świadectwo pochodzenia. Tajwańskie władze celne, w odpowiedzi na wniosek o dokonanie kontroli świadectwa, w piśmie z dnia 20 stycznia 2004r. nie potwierdziły autentyczności tego dokumentu.

W uzasadnieniu wydanych decyzji wyjaśniono, iż art. 83 w związku z art. 13 §1 i § 3 pkt 2 ustawy z dnia 09 stycznia 1997 - Kodeks celny (Dz.U. z 2001r. nr 75, poz. 802 ze zm.) upoważnia organy celne do weryfikacji prawidłowości zgłoszenia celnego, załączonych dokumentów oraz danych dotyczących przywozu i wywozu co do sposobu, warunków i zakresu stosowania stawek celnych. Obrót handlowy był prowadzony w oparciu o Klauzulę Najwyższego Uprzywilejowania (KNU) w ramach reguł wypracowanych przez Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), a następnie przez Światową Organizację Handlu (WTO). Importowany towar podlegał regułom handlu niepreferencyjnego, w którym stosowane są stawki autonomiczne i konwencyjne. Jako podstawę prawną określenia pochodzenia towarów przyjęto art. 16 do art. 19 Kodeksu celnego oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz.U. nr 130, poz. 851 ze zm.).