Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. I SA/Gl 1044/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Winiarski, Protokolant Milena Olczyk - Rudek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi I. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę [...] (słowne: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...]. nr [...] Minister Finansów utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K., działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia [...] . nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie z wniosku I. K. w części dotyczącej udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie sposobu obliczenia wykorzystanej wartości pomocy publicznej (pomocy de minimis) w odniesieniu do jednorazowej amortyzacji oraz obowiązków z tym związanych.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano na wstępie, że w dniu 30 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek I. K. o udzielenie pisemnej interpretacji m.in. w zakresie sposobu obliczania wykorzystanej wartości pomocy publicznej (pomocy de minimis) w odniesieniu do jednorazowej amortyzacji i obowiązków z tym związanych. Postanowieniem z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając w imieniu Ministra Finansów stwierdziwszy, że wniosek powyższy we wskazanym zakresie dotyczy innych niż przepisy prawa podatkowego aktów prawnych odmówił wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie.

W zażaleniu na to postanowienie strona wskazała, iż skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 k ust. 10 odsyła podatnika bezpośrednio do obowiązujących aktów prawa wspólnotowego dotyczących pomocy de minimis , to tym samym odnajduje je w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie zastosowania art. 87 i art. 88 Traktatu do pomocy de minimis oraz w treści art. 87 i art. 88 tegoż Traktatu. Jednocześnie skarżący, powołując się na art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, definiujący pojęcie ustawy podatkowej, przez którą rozumie się m.in. ustawy dotyczące przedmiotu opodatkowania i regulujące prawa podatnika, wskazał na bezpośredni związek pomiędzy treścią tego przepisu a regulacjami aktów prawnych dotyczących pomocy de minimis również w zakresie jej obliczania i powiadamiania o fakcie korzystania z niej. Jego zdaniem dochód jako przedmiot opodatkowania jest wynikiem pomniejszenia przychodu o koszty uzyskania przychodów. Prawem podatnika jest ujęcie w kosztach uzyskania przychodu tych wartości, które nie są prawem zabronione. Ponadto strona podniosła, iż aby skorzystać z przyznanych uprawnień i dochować należytej staranności odnośnie terminów powiadamiania urzędu o skorzystaniu z uprawnienia (prawa) w sytuacji braku jednoznacznych przepisów w tym zakresie, powinna otrzymać jednoznaczną odpowiedź z organu, który jest do tego zobowiązany z mocy prawa krajowego oraz unijnego (art. 3 Rozporządzenia Komisji WE nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r.). Nieudzielenie wspomnianej odpowiedzi w związku z odmową wszczęcia postępowania stanowi, w ocenie podatnika, naruszenie art. 120 i art. 121 w związku z art. 14 h Ordynacji podatkowej i jednocześnie pozbawia go ochrony prawnej, o której mowa w art. 14 k tej ustawy.