Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Lu 331/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca),, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Starszy inspektor Maria Filipek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 stycznia 2009r. sprawy ze skargi L. S. na decyzje Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lipca 2008 r. nr[...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lutego 2008r. Nr [...]

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. ( Nr [...] ), wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] lutego 2008 r. o braku podstaw do stwierdzenia u L. S. choroby zawodowej w postaci zespołu cieśni w obrębie nadgarstka prawego.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że podniesione w odwołaniu strony zarzuty, że decyzja organu I instancji nie uwzględnia faktu, iż rozpoznana choroba spowodowana została obciążeniem stawu nadgarstka prawej ręki i jest wynikiem ciężkiej pracy związanej z kilkunastoletnim wykonywaniem zawodu krawcowej - prasowaczki, nie mogły być uznane za słuszne w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach ( Dz. U. Nr 132, poz. 1115 ). Aby rozpoznać i stwierdzić chorobę zawodową u pracownika muszą być - w myśl § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia - spełnione łącznie dwie przesłanki, a mianowicie rozpoznana choroba musi być wymieniona w wykazie chorób zawodowych, przyczyną zaś tej choroby są czynniki szkodliwe dla zdrowia występujące w środowisku pracy. Do orzekania o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej rozpoznania upoważniony jest - stosownie do treści § 5 ust. 1 w/w rozporządzenia - lekarz spełniający określone wymagania kwalifikacyjne, zatrudniony w jednej z jednostek orzeczniczych, o których mowa w ust. 2 i 3, to jest w jednostce orzeczniczej pierwszego stopnia (na terenie województwa jest nią Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy ) lub w jednostce orzeczniczej drugiego stopnia (jednostkami takimi są przychodnie, oddziały i kliniki chorób zawodowych jednostek badawczo - rozwojowych w dziedzinie medycyny pracy, a więc Instytut Medycyny Pracy w Łodzi lub w Sosnowcu).