Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 grudnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 1739/07

błąd_ konwersji_dokumentu

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 15 września 2008 r. J. Z. (dalej "skarżący" lub "strona") złożył oświadczenie zgodnie, z którym skarżący nie ma środków na opłacenie profesjonalnego pełnomocnika, który sporządziłby skargę kasacyjną, ma kłopoty ze zdobyciem pieniędzy na zakup biletu miesięcznego, zalega z opłatami za telefon, nie dysponuje środkami na uiszczenie grzywny skarbowej oraz grzywny orzeczonej z tytułu jazdy środkami komunikacji miejskiej bez biletu, stan jego zdrowia systematycznie pogarsza się, skarżący nie ma pieniędzy na wykonanie badań lekarskich i zakup leków, pomaga mu żona i znajomi. Podsumowując stwierdził, że brak pieniędzy uniemożliwia realizację prawa przypisanego przepisem art. 45 pkt 1 Konstytucji. Do pisma skarżący załączył umowę o wyłączenie wspólności majątkowej podpisaną w dniu [...] lutego 2008 r.

Pismo zostało potraktowane jako wniosek o przyznanie prawa pomocy, dlatego skarżącego wezwano do jego złożenia w prawidłowej formie. W dniu 20 października 2008 r. skarżący uzupełnił wniosek o urzędowy formularz PPF wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych. W jego uzasadnieniu zawarł zarzuty przeciwko zaskarżonej decyzji. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną i synem, posiada mieszkanie o powierzchni 51 m. kw., nie wykazał innych składników majątkowych, oszczędności i przedmiotów wartościowych. Z oświadczenia wynika także, iż skarżący prowadzi działalność gospodarczą, ale nie uzyskuje z niej dochodów, jego żona otrzymuje emeryturę, ale skarżący nie posiada informacji o wysokości otrzymywanego świadczenia oraz majątku żony. Nie posiada również informacji o majątku i dochodach studiującego syna. Małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową i nie posiadają wspólnego majątku. Skarżący dodał, że prowadzone od wielu lat spory z organami państwa i bankiem doprowadziły do ruiny majątkowej, utraty zdrowia i konfliktu rodzinnego. Żona opłaca wszelkie jego świadczenia, pozwala zajmować mieszkanie, ale wymówiła skarżącemu posiłki.