Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 grudnia 2008 r., sygn. II SA/Łd 170/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant Asystent sędziego Jarosław Szkudlarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi H. B. T. na decyzję Ł. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] w sprawie [...] w przedmiocie zobowiązania do złożenia projektu budowlanego zamiennego 1. oddala skargę, 2. przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat M. Z. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. O. nr [...] m. [...] kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, obejmującą podatek od towarów i usług oraz kwotę 17 (siedemnaście) złotych, stanowiącą opłatę skarbową od pełnomocnictwa tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu

Uzasadnienie

Prawomocnym wyrokiem z dnia [...]r., wydanym w sprawie o sygn.akt II SA/Łd 954/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy ze skargi H. T., uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...]r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia [...]r., nr [...]w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie legalności budowy budynku gospodarczo - inwentarskiego, położonego na działce nr 298 w miejscowości D., w gminie D..

W uzasadnieniu orzeczenia podniesiono, iż wobec niewyjaśnienia w sprawie wszystkich istotnych dla jej rozstrzygnięcia okoliczności, nie zaistniała przesłanka bezprzedmiotowości postępowania, tylko ona zaś uzasadniałaby jego umorzenie.

W ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie są dwa obiekty budowlane, wzniesione na opisanej wyżej działce. Pierwszym z obiektów jest budynek inwentarski, wzniesiony w oparciu o pozwolenie na budowę wydane w dniu 17 kwietnia 1979 r., a więc w okresie obowiązywania ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 2229 ze zm.). Obiekt ten został wybudowany niezgodnie z warunkami decyzji organu zezwalającej na budowę obiektu o powierzchni 63 m2. Inwestor wzniósł bowiem obiekt o wymiarach 17, 87m x 4,40 m, a więc o powierzchni większej, niż powierzchnia określona w pozwoleniu na budowę. Co więcej, budynek ten usytuowany został w granicy z działką skarżącego Okoliczność tę, przeoczył natomiast organ I instancji, zaś organ II instancji stwierdził, że takie usytuowanie obiektu nie naruszało przepisów rozporządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 11 czerwca 1966 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz. U. nr 26, poz.157), a w konsekwencji brak było podstaw do prowadzenia postępowania w oparciu o art. 50 i 51 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. nr 207 z 2003, poz. 2016 ze zm.). Zdaniem Sądu, stanowisko takie jest błędne. Organ nie wyjaśnił bowiem, czy inwestor wykonał obowiązki związane z zakończeniem budowy, czy dokonał zawiadomienia o zakończeniu inwestycji, czy też uzyskał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Tylko bowiem w takim przypadku organ zwolniony byłby od dalszego prowadzenia postępowania w sprawie legalności przedmiotowej inwestycji. Ponadto, w ocenie Sądu, fakt wzniesienia przedmiotowego obiektu w okresie obowiązywania ustawy Prawo budowlane z 1974 r. nie uprawniał organu do oceny zgodności jego usytuowania z przepisami obowiązującymi w okresie jego budowy, w tym przepisami powołanego rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1966 r. Postępowanie w przedmiocie legalności spornego obiektu wszczęte bowiem zostało w okresie obowiązywania ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane i nie ma do niego zastosowania przepis art. 103 ust. 2 , który stanowi, że przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że warunkiem zastosowania dotychczasowego prawa budowlanego, czyli ustawy z dnia 24 października 1974 r. jest wzniesienie obiektu bez wymaganego pozwolenia na budowę, a więc w warunkach samowoli budowlanej. Do wszelkich pozostałych stanów faktycznych mają zaś zastosowanie przepisy nowej ustawy - Prawa budowlanego z 1994 r., a w konsekwencji także przepisy wykonawcze, wydane w oparciu o delegację przewidzianą w tej ustawie.