Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Łd 1037/08

Dnia 10 grudnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Asesor WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Protokolant Asystent sędziego Dominika Trella po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2008 roku sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że do dnia uprawomocnienia orzeczenia decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącego kwotę 7200,- (siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

I SA/Łd 1037/08

UZASADNIENIE

Wyrokiem z [...][...], Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. uchylił zaskarżoną przez A. K. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...], oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego Ł. z dnia [...] Nr [...] , w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 r.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez organy podatkowe, stanie faktycznym: Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. rozpoznając sprawę podatnika (po uchyleniu poprzedniej decyzji wyrokiem WSA w Ł. z [...][...]) na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: o.p.) uchylił w części zaskarżoną decyzję w sprawie określenia zaległości w podatku dochodowym za rok 1996 i obniżył tę zaległość do kwoty 380 838,80 zł. Po uzupełnieniu materiału dowodowego organ odwoławczy ustalił podstawę opodatkowania dokonując szacunku na podstawie dwóch metod. Przy pierwszej z nich przyjął przychód w wysokości zeznanej, zaś ustalając koszty uzyskania przychodu z działalności podatnika w firmie A uwzględnił wynagrodzenie pracowników, składki ZUS, koszty związane z wynajmowaniem lokali i zleceniem prowadzenia księgowości wyspecjalizowanej firmie. W kosztach uwzględniono również wydatki związane z eksploatacją pojazdów (wydatki na paliwo, przeglądy gwarancyjne) i odpisy amortyzacyjne od tych pojazdów. Oparto się przy tym na oświadczeniach pracowników, informacjach od dealerów, informacjach podanych w Internecie. Przyjęto, iż wobec braku możliwości weryfikacji wysokości wpłat na fundusz gwarancyjny, odpisy te należało przyjąć w wysokości podanej przez stronę. Ustalono także, iż koszty związane z obsługą kredytową (dostarczenie druków, stempli, materiałów reklamowych i szkoleń pracowników) ponosiły banki, z którymi współpracował skarżący. Poza tymi kosztami podatnik ponosił także inne wydatki, związane z zakupem materiałów, usług, znaczków skarbowych. Wydatki te określono jako pewien procent ogólnej wartości kosztów, przy czym wysokość wskaźnika przyjęto według wskaźnika wyliczonego dla firmy B, prowadzącej działalność w zakresie obsługi kredytowej osób fizycznych. Nie można było przeprowadzić takiego porównania z firmą C , wskazaną przez stronę, bowiem z uwagi na upływ czasu nie można było ustalić stosunku procentowego dodatkowych kosztów biurowych. Przy tej metodzie szacunku należny podatek wyniósłby 1 262 608,50 zł, zaś zaległość 1 135 832,40 zł. Rentowność kształtowałaby się na poziomie 68,15 %. Według danych zeznanych rentowność ta wynosiła 8,17 %. Jako drugą metodę szacunku zastosowano metodę porównawczą zewnętrzną. Według ustaleń organu na terenie województwa łódzkiego działały 3 firmy o profilu działalności zbliżonym do skarżącego. Były to C , D i B. Rentowność tych firm kształtowała się odpowiednio na poziomie 4,13 %.16,12 % i 46,35 %. Biorąc jednak pod uwagę wysokość obrotów tych firm, ilość zatrudnionych osób, zakres terytorialny prowadzonej działalności nie mogły one być wykorzystane do metody porównawczej. Metodę tę zastosowano do wskazanej przez skarżącego firmy E. Raport roczny tej spółki za rok 1996 został zamieszczony na stronie internetowej, jej rentowność wyniosła 28,18 %. Szacując podstawę opodatkowania według takiego samego wskaźnika rentowności podatek należny wyniósłby 507 414,90 zł, zaś zaległość- 308 638,80 zł. Taką wysokość zobowiązania i zaległości przyjęto ostatecznie w zaskarżonej decyzji.