Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 listopada 2008 r., sygn. I SA/Wr 1863/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca), Asesor WSA Katarzyna Borońska, Protokolant Aleksandra Felcenloben, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2008 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi A. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych za 1999 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. nr [...]Urząd Skarbowy w T. określił A. D. zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych w wysokości [...]zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w dniu [...]r. K. B. i A. D., będąc na prawach wspólności łącznej użytkownikami wieczystymi działki nr [...] oraz właścicielami budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych we W. przy ul. [...], sprzedali jako wspólnicy A spółki cywilnej w W. M. tę nieruchomość i prawo wieczystego użytkowania gruntu spółce z ograniczoną odpowiedzialnością [...] za cenę [...]zł, w tym podatek od towarów i usług [...]zł. Zdaniem organu podatkowego sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowiła źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym przychód uzyskany przez podatnika w kwocie [...]zł podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 10 % uzyskanego przychodu.

Wnioskiem z dnia [...]r. A. D. wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej we W. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej powyższą decyzją z uwagi na występowanie podstawy prawnej wznowienia określonej w art. 240 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Decyzja ta została wydana przez organ podatkowy z rażącym naruszeniem przepisów postępowania, bowiem decyzja nigdy nie została skutecznie doręczona stronie. Organ pierwszej instancji bezpodstawnie przyjął, że doręczenie zastępcze decyzji jest skuteczne. Próba doręczenia winna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie zwrotnym, zwanym "zwrotką". W niniejszej sprawie zwrotne potwierdzenie odbioru decyzji nie zostało w ogóle wypełnione przez pracownika poczty, doręczającego korespondencję. Nie można ustalić w sposób pewny, dlaczego przesyłki nie doręczono bezpośrednio do rąk podatnika, gdzie umieszczono zawiadomienie - zawiadomienie o jakiejś przesyłce w tym czasie pozostawiono na ogrodzeniu domu, lecz przede wszystkim nie można ustalić, czy takie zawiadomienie w ogóle pozostawiono, gdyż zwrotne poświadczenie odbioru pisma adresowanego do podatnika, zawierające informacje o czynnościach doręczającego, nie zostało wypełnione. Brak pewności co do miejsca pozostawienia zawiadomienia o złożeniu awizowanej przesyłki w urzędzie pocztowym skutkuje niedoręczeniem decyzji i nie powoduje wejścia tej decyzji do obrotu prawnego, co w konsekwencji oznacza, że decyzja ta nie może wywołać żadnych skutków prawnych. Niedoręczenie decyzji stronie skutkuje naruszeniem prawa i obliguje do wznowienia postępowania z powodu wypełnienia przesłanki z art. 240 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Przez nieprawidłowe doręczenie decyzji uniemożliwiono podatnikowi działanie w sprawie - skuteczną obronę w postępowaniu odwoławczym, co doprowadziło w konsekwencji do uprawomocnienia się wadliwego rozstrzygnięcia.