Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. III SA/Wa 1915/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2008 r. sprawy ze skargi M. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości

Uzasadnienie

M. S.A. z siedzibą w W. zwrócił się 10 stycznia 2008r. do Ministra Finansów o udzielenie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług - stawki podatkowej przy sprzedaży miejsc postojowych w garażu podziemnym. Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka będąca developerem zamierza wybudować budynek mieszkalny, w którego części podziemnej, w wielostanowiskowej hali garażowej będą się znajdowały stanowiska postojowe samochodów. Lokale mieszkalne będą sprzedawane wraz z wyłącznym prawem do korzystania ze stanowisk postojowych. Stanowiska postojowe, jako integralne części mającej powstać nieruchomości, nie będą stanowiły odrębnego przedmiotu własności.

Spółka zapytała czy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z nieodłącznym prawem do korzystania ze stanowiska postojowego podlega jednej - 7% stawce podatku VAT, czy też należy osobno zapłacić podatek w wysokości 7% od ceny lokalu oraz osobno podatek w wysokości 22%, liczony od ceny prawa do korzystania ze stanowiska postojowego?

Zdaniem Spółki stawka podatku VAT od ww. miejsc postojowych powinna być taka, jak przy lokalach mieszkalnych. Prawo do korzystania ze stanowiska postojowego będzie integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego. Ma to potwierdzenie w wyrokach WSA w sprawach o sygn. akt: III SA/Wa 1052/07, III SA/Wa 2516/05 i III SA/Wa 192/07 oraz w wyroku NSA sygn. akt I FSK 103/05.