Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. IV SA/Po 47/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Dybowski Sędziowie WSA Bożena Popowska (spr.) WSA Izabela Kucznerowicz Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 20 listopada 2008 r. sprawy ze skargi B. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę /-/ I.Kucznerowicz /-/ M.Dybowski /-/ B.Popowska

Uzasadnienie

Wnioskami z dnia [...], [...] oraz [...]. B.T. zwrócił się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O.W. (dalej - Ośrodek Pomocy Społecznej) z prośbą o przyznanie pomocy w formie znaczków pocztowych, kopert oraz biletów kredytowanych na przejazdy do i z K. oraz P. celem wzięcia udziału w rozprawach.

Decyzją Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O.W. z dnia [...] r. nr [...] na podstawie art. 2 ust. 1, art. 7, art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 11, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 39 ust. 1 i 2, art. 106 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. nr 64, poz. 593 ze zm., dalej - ustawy o pomocy społecznej) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2000/98/1071 - j.t. ze zm. - dalej kpa) odmówiono B.T. przyznania pomocy w formie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup kopert i znaczków pocztowych i biletów kredytowanych. W uzasadnieniu podniesiono, iż w przypadku B.T. nie występuje żaden z czynników wymienionych w art. 8 ustawy o pomocy społecznej. Organ nadto szeroko argumentował, dlaczego pomoc nie może zostać przyznana Skarżącemu, powołując się na brak współpracy z jego strony oraz zachowania wskazujące na brak działań mających na celu przezwyciężenie trudności życiowych. Dodatkowo zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej stwierdzono brak współdziałania w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, przejawiającej się niewyrażaniem chęci zarejestrowania się w PUP, umożliwiającej szybsze zdobycie pracy. Argument ten może stanowić samodzielną podstawę do odmowy przyznania pomocy. Na podstawie przeprowadzonego wywiadu środowiskowego w dniu [...] r. (po uprzednich nieudanych próbach w dniach [...] r. oraz [...] r.) oraz przedłożonych dokumentów ustalono, że nie jest on zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, co zmniejsza szanse na poprawę sytuacji. Z oświadczenia wynika, że B.T. utrzymuje się ze zbieractwa. Podczas przeprowadzania wywiadu stwierdził on, że ponosi opłaty związane z utrzymaniem domu, które pomaga regulować w miarę możliwości rodzina. W toku wywiadu alimentacyjnego ustalono, że pomocy tej nie udziela matka. B.T. konsekwentnie odmawia zarejestrowania się w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna a rejestrację uzależnia od wsparcia ze strony GOPS. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. W świetle tego przepisu, taką możliwością jest rejestracja w PUP, której B.T. nie wykorzystuje, a tym samym uchyla się od podjęcia działań zmierzających do znalezienia pracy.