Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. III SA/Lu 378/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Protokolant Asystent sędziego Jerzy Parchomiuk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 27 listopada 2008 r. sprawy ze skargi G.S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji zwalniającej ze służby celnej oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w B. P. decyzją z dnia [...] września 2008r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn. Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) w zw. z art. 81 ust. 2 ustawy z 24 lipca 1999r. o Służbie Celnej (t. jedn. Dz. U. z 2004r., Nr 156, poz. 1641, z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku G. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji Dyrektora Izby Celnej w B. P. z dnia [...] lipca 2008r., Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji z dnia [...] lipca 2007r., Nr [...] o zwolnieniu ze służby celnej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia [...] lipca 2008r. Dyrektor Izby Celnej w B. P. odmówił uchylenia swojej decyzji z dnia [...] lipca 2007r. w przedmiocie zwolnienia G. S. ze służby celnej. Od decyzji z [...] lipca 2008r. G. S. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, zarzucając zaskarżonej decyzji:

- rażące naruszenie reguł prawa intertemporalnego zawartych w treści art. 6 k.p.a. w zw. z art. 1 § 1 oraz art. 4 § 1 Kodeksu karnego, przez przyjęcie za podstawę prawną regulacji aktualnie już nieobowiązujących w sytuacji, gdy na skutek zmiany stanu prawnego obowiązkiem organu administracyjnego było zastosowanie ustawy aktualnie obowiązującej, która to ustawa jest ustawą względniejszą,

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. polegające na wydaniu decyzji, której treść pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią aktualnie obowiązującego przepisu prawa, co sprawia, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.