Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 października 2008 r., sygn. III SA/Wa 416/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2008 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 16 grudnia 2004r. sygn. akt III SA 3522/03 uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] listopada 2003r. wydaną wobec A. M., prowadzącego działalność gospodarczą po nazwą "L." w L., w zakresie podatku VAT za 1999r. Sąd podniósł, że wydano ją z naruszeniem art. 10 ust. 2, art. 6, art. 13 i art. 15 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej zwana "ustawą o VAT"). Przed organami podatkowymi stwierdzono fikcyjność zakupów od firmy A.R., O., L., a co za tym idzie brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przez skarżącego. Należało więc zbadać transakcje sprzedaży pod kątem wyliczenia prawidłowej kwoty podatku należnego. Skoro podatnik nie zakupił towaru, jak udowodniły organy w odniesieniu do ww. pomiotów, nie mógł go sprzedać. Istniało więc uzasadnione prawdopodobieństwo, że wykazany przez stronę w deklaracjach podatkowych obrót nie odzwierciedla rzeczywistości, w konsekwencji podatek należny był inny niż wykazany w deklaracjach podatkowych. Brak weryfikacji podatku należnego w relacji z ustaleniami dotyczącymi podatku naliczonego powodował, że zobowiązanie podatkowe określono w sposób odbiegający od rzeczywistości oraz niegodny z art. 10 ust. 2, art. 6, art. 13, art. 15 ust. 1. Sąd podkreślił przy tym, że nie kwestionuje ustaleń faktycznych organów w zakresie zakupu przez skarżącego towarów, którego w rzeczywistości nie było, oraz przyjęcia, że w takim przypadku skarżący nie był uprawniony do odliczenia podatku naliczonego.