Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 10 września 2008 r., sygn. I SA/Po 972/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący: asesor WSA Katarzyna Nikodem po rozpoznaniu w dniu 10 września 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi sprawy ze skargi P. sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiąc grudzień 2004 postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi /-/ K. Nikodem

W dniu 30 czerwca 2008 r. została złożona skarga skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na decyzję Dyrektora Izby Celnej w .P.z dnia [...] r. nr [...] wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi, który jak wskazała skarżąca wniosła z ostrożności procesowej. Strona kwestionuje przyjęty przez organ podatkowy fakt skutecznego doręczenia zaskarżonej decyzji w dniu 23 lutego 2007 r. Strona wyjaśnia, że odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji zostało złożone w dniu 10 marca 2006 r. ze wskazaniem miejscowości S.jako siedziby skarżącej. Okoliczność ta jest bezsporna. Bezsporną okolicznością w sprawie jest, że nastąpiła zmiana adresu siedziby spółki z dniem 10 stycznia 2007 r. Jednakże zdaniem skarżącej pomimo nie zawiadomienia organu prowadzącego postępowanie o zmianie siedziby spółki, istniała możliwość doręczenia pisma (decyzji) w sposób określony dla doręczeń osób prawnych. Z analizy przepisu art. 151 Ordynacji podatkowej wynika, że miejscem doręczania pism jednostkom organizacyjnym i osobom prawnym jest lokal ich siedziby lub miejsce wykonywania czynności. Wyżej wymienione miejsca należy uznać za równorzędne co do stosowania i skuteczności doręczeń. Zatem, zdaniem skarżącej, organ podatkowy miał możliwość doręczenia zaskarżonej decyzji w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej. Strona podnosi nadto, że nawet po zmianie siedziby skarżącej korespondencja była przez Pocztę Polską, zgodnie z umową przechowywana w urzędzie pocztowym do odbioru. W ocenie skarżącej organ podatkowy przyjmując fikcję prawną doręczenia, o której mowa w art. 150 Ordynacji podatkowej uchybił przepisom konstruującym zasady doręczania pism w postępowaniu podatkowym. Za stanowiskiem strony przemawia w jej ocenie również subsumcja art. 151 a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jeżeli podany przez osobę prawną adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pisma pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. Organ nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku ustalenia miejsca prowadzenia działalności przez skarżącą. Ze wskazanych dat funkcjonowania składu podatkowego prowadzonego przez skarżącą wynika, że w okresie podejmowania prób doręczenia decyzji skład podatkowy istniał przy ulicy [...]m organ podatkowy albo znał miejsce prowadzenia działalności albo mógł z łatwością się dowiedzieć bez nadmiernego przedłużania postępowania podatkowego. Nadto skarżąca podnosi, że aby doręczenie zastępcze (art. 150 Ordynacji podatkowej) było prawidłowe muszą zostać spełnione dwa warunki: brak możliwości doręczenia rzeczywistego oraz zachowanie doręczenia trybu przez awizo. Wykazano w opinii skarżącej, że doręczenie decyzji do dnia 19 lutego 2007 r. powinno zakończyć się skutecznym doręczeniem faktycznym. W związku z powyższym skuteczne doręczenie decyzji nastąpiło dopiero w dniu 20 czerwca 2008 r.