Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 września 2008 r., sygn. III SA/Łd 293/07

Dnia 11 września 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek, Asesor WSA Ewa Alberciak (spr.), Protokolant Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 11 września 2008 roku na rozprawie sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji uchyla zaskarżone postanowienie.

III SA/Łd 293/07

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art. 2, art. 3, art. 5, art. 6, art. 7 ustawy z dnia 21 dnia czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001r. Nr 71, poz. 734 ze zm.), art.104 k.p.a. oraz art. 39 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 1996r. Nr 13, poz. 74 ze zm.), Prezydent Miasta Ł. przyznał A. W. dodatek mieszkaniowy na okres od 1 października 2006 r. do 31 marca 2007 r., w wysokości 111,89 złotych miesięcznie.

Powyższa decyzja doręczona została A. W. w dniu 10 października 2006 r.

W dniu 24 listopada 2006 r. A. W. złożyła w Urzędzie Miasta Ł. Delegaturze Ł. - G. pismo skierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. W powyższym piśmie podała, że zaskarża, w związku z otrzymaną informacją - powiadomieniem od Administracji Nieruchomościami Ł. - G. z dnia 3 listopada 2006 r. o zmianie stawek czynszu (dotyczy zaliczek na wodę ciepłą i zimną), w związku z § 1 aneksu do umowy najmu lokalu z dnia 28 lipca 1995 r. (aneks z dnia 11 grudnia 1997 r.) oraz w związku z decyzją z dnia [...] nr [...], proponowane zmiany wysokości stawek czynszu i wnosi o uznanie ich za nieobowiązujące, uchylenie, stwierdzenie nieważności proponowanych zmian. Ponadto podała, iż proponowane zmiany wynikają z oszustwa i niegospodarności Administracji Nieruchomościami Ł. - G. , o czym powiadomiła Prokuraturę, oraz że wniosła o przeprowadzenie postępowania w celu wyjaśnienia stanu faktycznego zgodnie z art. 61 § 1 i § 4, ponieważ dotychczasowe jej skargi były lekceważone, a postępowanie nieważne, gdyż prowadzone było bez jej udziału. Nie była informowana o możliwości zaskarżenia podejmowanych decyzji.