Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 17 września 2008 r., sygn. I SA/Bk 126/08

Skoro w przepisie art. 34 § 2 u.p.e.a. ustawodawca nie rozróżnia postanowień z art. 34 § 1 i art. 34 § 1a u.p.e.a., należy przyjąć, że ma on zastosowanie do obu tych przypadków. Wskazuje na to nie tylko wykładnia gramatyczna, ale i systemowa przywołanych regulacji prawnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Sędziowie asesor WSA Piotr Pietrasz,, sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 września 2008 r. sprawy ze skargi D. T. R. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności środka odwoławczego w sprawie egzekucji należności pieniężnych wynikających z długu celnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane w całości.

Na wniosek Dyrektora Izby Celnej w B. z 13 czerwca 2006 r. Minister Finansów zwrócił się do Republiki Federalnej Niemiec o dochodzenie