Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 sierpnia 2008 r., sygn. II SA/Ol 233/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Protokolant Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2008 roku sprawy ze skargi H. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie rozbiórki budynku gospodarczego - oddala skargę.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowanego "[...]"decyzją z dnia "[...]"nakazał J.S. rozbiórkę samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego, położonego "[...]".

Po rozpoznaniu odwołania J.S. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia "[...]"uchylił powyższą decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał na naruszenie art. 7, 10, 77 § 1 i 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm., dalej jako K.p.a.) polegające na tym, że organ pierwszej instancji nie zapewnił wszystkim stronom prawa do czynnego udziału w postępowaniu. Wskazano ponadto na obowiązek organu administracji wyczerpującego zebrania i oceny materiału dowodowego, w tym przeprowadzenia z urzędu dowodów w celu ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowanego

decyzją z dnia 8 stycznia 2008 r. powtórnie nakazał J. S. rozbiórkę samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego. W uzasadnieniu podał, że zobowiązany, wiosną 2007 r., bez wymaganego pozwolenia na budowę i zatwierdzanego projektu budowlanego dobudował do istniejącego blaszanego barakowozu parterowy, niepodpiwniczony budynek gospodarczy o konstrukcji drewnianej, z jednospadowym dachem pokrytym blachą falistą. Dobudowa budynku mieści się w definicji budowy, zawartej w art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), dalej jako Prawo budowlane, jednakże dla terenu, na którym znajduje się działka nr 42/5 nie opracowano miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co uniemożliwia legalizację samowoli budowlanej.