Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. I SA/Ol 102/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Andrzej Błesiński, sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski, Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2008r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" o nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za marzec i kwiecień 2003r. oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" określającą Spółce A z siedzibą w E., zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za marzec i kwiecień 2003 r. w łącznej kwocie 349.426 zł.

W toku przeprowadzonego postępowania w sprawie organy skarbowe ustaliły, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki w 2003 r. była sprzedaż paliw, tj. oleju napędowego, benzyny bezołowiowej, oleju opałowego lekkiego oraz oleju ciężkiego. Odbiorcami tych paliw były zaś głównie firmy zużywające zakupione paliwo do własnych potrzeb (np. firmy transportowe) oraz stacje benzynowe i firmy pośredniczące, a także klienci indywidualni i rolnicy.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w uzasadnieniu rozstrzygnięcia pierwszoinstancyjnego wskazał na ustalenia postępowania dowodowego, z których wynikało, że Spółka dokumentowała zakup oleju napędowego w marcu i kwietniu 2003 r., m.in. fakturami wystawionymi przez Zakład B z G. W ocenie organu, powyższe faktury nie odzwierciedlały stanu faktycznego, przy czym wobec nieuiszczenia przez wymienionego kontrahenta podatku akcyzowego, nie zachodziły podstawy do zwolnienia Spółki z obowiązku podatkowego w tym podatku, na podstawie § 12 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 27, poz. 269 ze zm.). Oceny takiej organ dokonał, m.in. w związku z zeznaniami przesłuchanego w sprawie w charakterze świadka E.W., który podał, iż nie posiadał koncesji Urzędu Regulacji Energetyki na wytwarzanie, magazynowanie lub obrót paliwami ciekłymi, ani środków transportu do jego przewozu i zbiorników do jego magazynowania. Zeznał również, że w lipcu 2002 r. po nawiązaniu kontaktu ze Z.S., dokonał wprawdzie rozszerzenia prowadzonej działalności o sprzedaż etylin, oleju napędowego i oleju silnikowego, jednak przyjął wyznaczoną mu przez Z.S. rolę, która polegała na podpisywaniu oraz wystawianiu dla wskazanych odbiorców faktur sprzedaży i wprowadzaniu ich, dla zachowania pozorów legalności obrotu gospodarczego, do ewidencji prowadzonej przez siebie działalności. Świadek ten podał również, iż udostępnił Z.S. swój rachunek bankowy, na który przelewane były należności od odbiorców paliwa. Wynagrodzeniem dla E.W. była natomiast uzgodniona kwota dwóch groszy od litra paliwa.