Orzeczenie
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. I SA/Wa 236/08
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daniela Kozłowska Sędziowie WSA Monika Nowicka WSA Maria Tarnowska (spr.) Protokolant Anna Jurak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2008 r. sprawy ze skargi A. J. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
UZASADNIENIE
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosków A. J, M. N., H. W., J. W. i M. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...], stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] czerwca 1962 r. nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] kwietnia 1962 r. nr [...] o odmowie ustanowienia na rzecz dotychczasowej właścicielki prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] i [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] stycznia 2006 r.
W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury podał, że decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. Minister Transportu i Budownictwa stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] czerwca 1962 r. oraz orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...] kwietnia 1962 r. o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].
Z wnioskami o ponowne rozpatrzenie sprawy wystąpili M. S., M. N., H. W., J. W. i A. J.
Z ustaleń organu wynika, że obecnie grunt przedmiotowej nieruchomości, obejmujący działkę ewidencyjną nr [...] z obrębu [...] stanowi mienie komunalne i znajduje się w użytkowaniu wieczystym A. J. i T. J.
Minister Infrastruktury, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 maja 1987 r., sygn. akt IV SA 1062/86, publ. ONSA 1987/1, poz. 35, stwierdził, że celem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest jedynie ustalenie, czy dana decyzja dotknięta jest jedną z wad enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 kpa. Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady stabilności decyzji wynikającej z art. 16 kpa. Może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy decyzja dotknięta jest niewątpliwie przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 kpa.
