Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. I SA/Ol 197/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.), Protokolant Lidia Wachowska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 3 lipca 2008 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 6 lipca 2007 r. Spółka A z siedzibą w O. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z wnioskiem o rozłożenie na 24 raty zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej wysokości 359.692,54 zł. W uzasadnieniu podniosła, że aktualne wpływy z działalności pozwalają jedynie na pokrycie bieżących należności, a uregulowanie tak dużej kwoty zaległości podatkowej nie jest możliwe. Oświadczyła, że w chwili złożenia wniosku zatrudniała 57 osób. Jednakże konieczność uregulowania zaległości podatkowych wymusi zwolnienie pracowników oraz ogłoszenie upadłości. Spółka zadeklarowała, że miesięcznie na spłatę zaległości podatkowych może przeznaczyć kwotę 15.000 zł. Uzupełniając w dniu 20 sierpnia 2007 r. wniosek wskazała, że jest mikroprzedsiębiorcą i ubiega się o pomoc de minimis. Dodała, że nie zaciągała żadnych kredytów obrotowych ani nie ubiegała się o kredyty. Przedłożyła informację o udzielonej pomocy publicznej w roku budżetowym oraz w dwóch poprzedzających latach budżetowych. Ponadto wskazała, że zobowiązania na dzień 31 grudnia 2006 r. wynosiły 1.242.173,46 zł, natomiast należności za ten okres stanowiły kwotę 195.366,89 zł. Stan środków pieniężnych w kasie na dzień 31 grudnia 2006 r. wynosił 71.181,81 zł, a na dzień 30 czerwca 2007r. wynosił natomiast 18.288,25 zł.

Odmawiając rozłożenia zaległości podatkowej na raty, Naczelnik Urzędu Skarbowego w decyzji z dnia "[...]" podniósł, że z analizy sprawozdań finansowych za lata 2004 - 2006 i pierwsze półrocze 2007 r. wynika, że Spółka nie ma zdolności bieżącego regulowania zobowiązań. Dodał, że w przypadku przedsiębiorcy, decyzję o udzieleniu ulgi, organ podatkowy podejmuje wówczas, gdy trudności finansowe są przejściowe, a wsparcie pozwoli na zlikwidowanie chwilowego zachwiania równowagi ekonomicznej przedsiębiorcy. Ponadto w przedmiotowej sprawie, w ocenie organu I instancji, trudna sytuacja finansowa strony nie została spowodowana zdarzeniami o charakterze nadzwyczajnym, na które nie miałaby ona wpływu. Natomiast zła kondycja finansowa Spółki ma charakter ciągły. Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego nie dopatrzył się wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).