Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. II SA/Po 6/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia NSA Barbara Kamieńska Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2008r. sprawy ze skargi Spółki A z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie opłaty drogowej oddala skargę /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak /-/ B. Drzazga /-/ B. Kamieńska

Uzasadnienie

W dniu [...] grudnia 2006 r. o godz. 10:30 działający z upoważnienia Naczelnika Urzędu Celnego w P. funkcjonariusze Wydziału Zwalczania Przestępczości Izby Celnej w P. - Grupa Mobilna nr [...] w miejscowości J. przeprowadzili kontrolę pojazdu marki [...] wraz z przyczepą o numerach rejestracyjnych [...].

W oparciu o wyniki kontroli, zawarte w protokole kontrolnym nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego w P. decyzją z dnia [...]r. nr [...] działając na podstawie art. 93 §1 ustawy z dnia 06 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. nr 204 poz. 2088 ze zm., dalej jako ustawa o transporcie drogowym) nałożył na Przedsiębiorstwo A Sp. z o.o. karę pieniężną w wysokości [...] zł. z tytułu wykonywania przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych ([...] zł), oraz wykonywania przewozu na potrzeby własne z naruszeniem obowiązku wyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty ([...] zł). Orzeczono także o obowiązku zapłaty wskazanej w decyzji kary na rachunek Izby Celnej w terminie 21 dni od dnia doręczenia decyzji pod rygorem ściągnięcia należności w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż w momencie kontroli pojazdu kierowca nie okazał karty opłaty drogowej za przejazd po drogach krajowych oraz zaświadczenia wymaganego art. 39e ust. 1 pkt 6 ustawy o transporcie drogowym, a potwierdzającego zatrudnienie i spełnienie przez kierowcę wszystkich wymagań określonych ustawą. Wskazano, iż w trakcie postępowania administracyjnego strona została wezwana do przedłożenia dokumentów firmy, karty opłaty za przejazd po drogach krajowych, dokumentów potwierdzających fakt, że przewożony w dniu kontroli towar zgodnie z art. 4 ust. 4 lit. c ustawy stanowił własność przedsiębiorstwa A lub został przez niego sprzedany, kupiony, wynajęty, wydzierżawiony, wyprodukowany, wydobyty, przetworzony lub naprawiony, a także zaświadczenia poświadczającego zatrudnienie kierowcy i spełnienie przez niego wszystkich wymagań określonych ustawą oraz dokumentów poświadczających fakt zatrudnienia kontrolowanego kierowcy w dniu kontroli. W odpowiedzi strona dostarczyła dokumenty firmy, kserokopię zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne, kserokopie dobowej karty opłaty drogowej wypisanej na kontrolowany pojazd i przedziurkowanej na dzień [...].12.2006 r. (wadliwie podano w uzasadnieniu decyzji 2007 r.) wraz z kserokopią dowodu wniesienia opłaty drogowej w dniu [...].12.2006 r. (błąd - jw.), dokument [...] nr [...], kserokopię zaświadczenia potwierdzającego zatrudnienie kierowcy i spełnienie przez niego wymagań określonych ustawą o transporcie drogowym z 9.02.2005 r., kserokopie umowy o pracę zawartej z kierowcą. Wskazano, iż w toku tego postępowania ustalono, iż w dniu [...] grudnia 2006 r. firma A wykonywała przewóz drogowy na potrzeby własne, co zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym pojeździe obligowało Przedsiębiorstwo do uiszczenia opłaty za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych, a zgodnie z §3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 8 sierpnia 2006 r. w sprawie opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz.U. Nr 151 poz. 1089 ze zm.) dowód uiszczenia tej opłaty stanowią obie części karty opłaty łącznie, tj. winieta samoprzylepna umieszczona na przedniej szybie pojazdu oraz odcinek kontrolny przechowywany w pojeździe i okazywany na żądanie osób uprawnionych do kontroli. Wskazano także, że zgodnie z art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o transporcie drogowym podczas wykonywania przewozu na potrzeby własne kierowca pojazdu jest obowiązany mieć przy sobie i okazać na żądanie organu kontrolującego m.in. kartę opłaty drogowej. W momencie kontroli wymaganej karty opłaty drogowej oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 39e ust. 1 pkt 6 ustawy o transporcie drogowym w pojeździe nie było. Wskazano na obligatoryjny charakter kar za naruszenie przepisów ustawy, których wysokość określona została w załączniku do ustawy. Wyjaśniono, iż zgodnie z tym załącznikiem karta opłaty dobowej lub tygodniowej, która w chwili rozpoczęcia kontroli nie znajdowała się w pojeździe, a przedstawiona została w terminie późniejszym, nie stanowi dowodu uiszczenia opłaty, w związku z powyższym karta opłaty wykupiona przez stronę w dniu kontroli, a przedstawiona przez w terminie późniejszym, nie stanowi dowodu uiszczenia opłaty. Wskazano również, iż nie okazanie przez kierowcę w momencie kontroli przedmiotowego zaświadczenia stanowi naruszenie art. 87 ust. 2 ustawy i traktowane jest jako niewyposażenie kierowcy we wszystkie wymagane dokumenty.