Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. I SA/Gl 996/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka (spr.), Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia NSA Przemysław Dumana, Protokolant Michał Frąckowiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), uchylił w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...], nr [...], określającą M. J., zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r., obniżając wysokość tego zobowiązania z kwoty [...] zł do kwoty [...] zł. Decyzja organu pierwszej instancji została wydana przy uwzględnieniu wspólnego opodatkowania w 2000 r. podatniczki i jej zmarłego później męża - H. J..

Uzasadniając to rozstrzygnięcie, organ odwoławczy w punkcie wyjścia wyjaśnił, że powodem wydania decyzji przez organ pierwszej instancji było "m.in. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów spadkodawcy z najmu lokalu opłat za energie elektryczną i abonament RTV oraz części odpisów amortyzacyjnych od tego lokalu, a także zmniejszenie odliczenia od dochodów wydatków na budowę budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem". Organ stwierdził zarazem, że "dochód spadkodawcy z najmu pomniejszono o 1/3 część straty z tego źródła przychodu poniesionej w 1998 r., a określonej w decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...]".

Następnie Dyrektor Izby Skarbowej nawiązał do zarzutów, jakie M. J. podniosła w odwołaniu. W tych ramach odnotował w szczególności, że strona wskazała na wygaśniecie zobowiązania podatkowego za 2000 r. w całości wobec jego uregulowania. Zwróciła też uwagę, że organ podatkowy nie zakwestionował zeznania podatkowego H. J. przed dniem jego śmierci, zatem późniejsze wszczęcie postępowania podatkowego uznała za bezprzedmiotowe. W kontekście poczynionych wywodów strona zaprezentowała pogląd, iż postępowanie wszczęte postanowieniem z dnia [...] było wadliwe z powodu nieprawidłowego oznaczenia stron, co uzasadniało jego umorzenie.