Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 kwietnia 2008 r., sygn. I SA/Ol 92/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.), asesor WSA Renata Kantecka, Protokolant Dariusz Idzikowski, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2008r. sprawy ze skargi P. Ch. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2000r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 5115 zł (pięć tysięcy sto piętnaście) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt II FSK 1656/06, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej złożonej przez P.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 września 2006 r., sygn. akt I SA/Ol 359/06, którym oddalono skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]", w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów za 2000 r., zaskarżony wyrok w całości uchylił i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że z niekwestionowanych przez Sąd I instancji ustaleń stanu faktycznego wynika, że Dyrektor Izby Skarbowej zaskarżoną decyzją ustalił różnicę pomiędzy poniesionymi przez skarżącego w 2000 r. wydatkami, a osiągniętymi przychodami i posiadanymi zasobami pieniężnymi, która wyniosła 188.036,34 zł (a nie 172.981,22 zł, jak ustalił to organ I instancji). Uznając, że kwota ta nie znalazła pokrycia w uzyskanych w roku 2000 przychodach już opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania oraz posiadanych przedtem udokumentowanych zasobach majątkowych oraz mając na uwadze, że podatnik pozostawał w ustroju ustawowej wspólności majątkowej, organ odwoławczy ustalił kwotę podatku każdemu z małżonków od połowy dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. Kwota dochodu przypadająca na podatnika wyniosła 94.018,00 zł, zaś podatek dochodowy obliczony według stawki 75 % - 70.514,00 zł. Organ II instancji w motywach rozstrzygnięcia jako podstawę prawną podał przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 i 3, art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.). Biorąc pod uwagę treść zakazu reformationis in peius [art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz.60 ze zm., powoływanej dalej jako O.p.)], organ odwoławczy postanowił pozostawić wysokość ustalonego przez organ I instancji zobowiązania w niezmienionej wysokości, tj. w kwocie 64.868,30 zł.