Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. VI SA/Wa 1902/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Jagielska Sędziowie Sędzia NSA Stanisław Gronowski (spr.) Asesor WSA Piotr Borowiecki Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2008 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie nakazu ostrzeżenia konsumentów o zagrożeniu stwarzanym przez produkt oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] utrzymano w mocy wcześniejszą decyzję tego organu z dnia [...] marca 2006 r., w której nakazano J. Z., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą P. "[...]" w Z. k/K., zwanego dalej "skarżącym", dokonanie ostrzeżenia konsumentów o zagrożeniu stwarzanym przez przedłużacze elektryczne trzygwiazdkowe z przewodem H05VV -F 3x1 mm2 o długości 1,5 m, które zostały przez skarżącego wprowadzone na rynek przed dniem [...] maja 2004 r. Ostrzeżenie powinno mieć formę ogłoszenia opublikowanego w gazecie o zasięgu ogólnopolskim i zawierać dokładny opis zagrożenia powodowanego przez produkt, charakterystykę partii produktów, które nie są bezpieczne oraz wskazanie przedziału czasowego, w którym produkty były sprzedawane. Ogłoszenie powinno być opublikowane w trzech kolejnych wydaniach gazety o zasięgu ogólnopolskim. Kopie ogłoszeń należy niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 7 dni od dnia ostatniej publikacji, przekazać Prezesowi UOKiK.

Decyzja została wydana na podstawie art. 24 ust. 4 pkt 2 lit. c) w związku z art. 5 ust. 1, art. 4 ust. l, art. 10 ust. 1 oraz art. 13 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275). Zgodnie z art. 24 ust. 4 pkt 2 lit. c) ustawy, według redakcji obowiązującej w dacie wprowadzenia przedłużaczy elektrycznych do obrotu, w przypadku stwierdzenia, że produkt nie jest bezpieczny, organ nadzoru w drodze decyzji, w przypadku produktów wprowadzonych na rynek, nakazuje ostrzeżenie konsumentów, określając termin i formę ostrzeżenia. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy, produkt, który nie spełnia wymagań określonych w art. 4, nie jest produktem bezpiecznym. W świetle zaś art. 4 ust. 1 ustawy, produktem bezpiecznym jest produkt, który w zwykłych lub w innych, dających się w sposób uzasadniony przewidzieć, warunkach jego używania, z uwzględnieniem czasu korzystania z produktu, a także, w zależności od rodzaju produktu, sposobu uruchomienia oraz wymogów instalacji i konserwacji, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony zdrowia i życia ludzkiego. Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 ustawy, producent jest zobowiązany wprowadzać na rynek wyłącznie produkty bezpieczne. Natomiast zgodnie z art. 13 ustawy, organem sprawującym nadzór nad ogólnym bezpieczeństwem produktów w zakresie określonym ustawą jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "organem nadzoru", który wykonuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.