Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2008 r., sygn. II SA/Wa 1705/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Sędzia WSA - Janusz Walawski, Sędzia WSA - Eugeniusz Wasilewski, Protokolant - Michał Sułkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2008 r. sprawy ze skargi K. B. na orzeczenie dyscyplinarne Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia kary dyscyplinarnej upomnienia - uchyla zaskarżone orzeczenie dyscyplinarne oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie dyscyplinarne organu pierwszej instancji, - zaskarżone orzeczenie dyscyplinarne nie podlega wykonaniu w całości

Uzasadnienie

Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej orzeczeniem dyscyplinarnym z dnia [...] maja 2007 r. nr [...], działając na podstawie art. 136 ust. 1 pkt 1 i art. 136b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 234, poz. 1997 ze zm.), uznał [...] SG K. B. winnym tego, że w bliżej nieokreślonym czasie od dnia [...] stycznia 2007 r. do dnia [...] lutego 2007 r. niedbale wykonywał spoczywające na nim obowiązki służbowe, bowiem po otrzymaniu od Komendanta Placówki SG w B. [...] SG D. G. polecenia dokonania ustaleń, czy dwaj obywatele [...] legitymujący się paszportami [...] i [...] dnia [...] stycznia 2007 r. przekraczali granicę państwową w drogowym przejściu granicznym w G., nie wykorzystał wszystkich dostępnych środków, w tym zapisu monitoringu, a także nie zlecił archiwizacji zapisu z dnia [...] stycznia 2007 r., w wyniku czego uniemożliwił ustalenie osoby, która nie dopełniła obowiązków służbowych dokonując odprawy w/w cudzoziemców, tj. czynu z art. 135 ust. 2 pkt 3 cytowanej już wyżej ustawy o Straży Granicznej i za powyższe wymierzył mu karę dyscyplinarną upomnienia. W uzasadnieniu podał, że w dniu [...] stycznia 2007 r. około godz. [...] do odprawy granicznej w drogowym przejściu granicznym w B. na kierunku wyjazdowym z Polski. do R., stawiło się dwoje obywateli [...] i w ich paszportach brak było odcisków stempli polskiej kontroli granicznej potwierdzających wjazd na terytorium RP, a z uzyskanych od nich oświadczeń wynikało, że granicę RP przekroczyli w dniu [...] stycznia 2007 r. ok. godz. [...] w drogowym przejściu granicznym w G. Ponadto, w paszportach podróżnych widniały odciski stempla [...] kontroli granicznej z przejścia granicznego w M. potwierdzające ich wyjazd z R. w dniu [...] stycznia 2007 r. W tej sytuacji kierownik zmiany Placówki w B., wysłał do Komendanta Placówki SG w B. telegram nr L. dz. [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., w którym zwrócił się z prośbą o sprawdzenie w dostępnych bazach danych oraz dokumentacji służbowej, czy obywatele [...] przekraczali granicę państwową na wjazd do Polski w podległych przejściach granicznych, a następnie wskazany już wyżej Komendant Placówki SG w B., po otrzymaniu powyższego telegramu, polecił skarżącemu "dokonać ustaleń okoliczności wskazujących na to, czy osoby te mogły przekraczać granicę w [...] G." i polecenie to zostało odnotowane w formie dekretacji o treści: "[...] B., pilnie sprawdzić" na piśmie SG w B. Po otrzymania polecenia, skarżący sprawdził dane podróżnych w bazach ZSE II i CAO, a po dokonaniu tych czynności stwierdził, że zawarte w telegramie dane nie figurują w bazach danych. Takiej też treści adnotację umieścił na powyższym piśmie, które przekazał komendantowi placówki i w konsekwencji, na podstawie tych ustaleń, poinformowano PSG w B., że "w oparciu o bazy danych, nie odnotowano faktu przekroczenia granicy". Natomiast w dniu [...] lutego 2007 r. skarżący zamierzał, wykonując polecenie zastępcy komendanta placówki, zabezpieczyć zapis monitoringu z przejścia granicznego z dnia [...] stycznia 2007 r. i otrzymał informację, że zapis ten już nie istnieje, ponieważ po modernizacji systemu w grudniu 2006 r., zapis monitoringu jest przechowywany przez 15 dni i tę informację przekazał powyższemu przełożonemu. Tak opisany stan faktyczny ustalono na podstawie materiału dowodowego zebranego w sprawie, lecz skarżący nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu twierdząc, że wystarczające było sprawdzenie bazy danych, zaś na podstawie zapisu monitoringu nie byłby w stanie ustalić tożsamości osób oraz stwierdził, że nie wiedział o zmianie zasad przechowywania zapisów z monitoringu. Jednakże w ocenie organu orzekającego, wina skarżącego nie budzi wątpliwości, bowiem działanie skarżącego ograniczyło się tylko do sprawdzenia baz danych. Nie stanowi dla skarżącego usprawiedliwienia to, że polecenie przełożonego nie było szczegółowe, bowiem skarżący był zobowiązany dołożyć wszelkich starań i wykorzystać wszelkie dostępne środki zmierzające do wyjaśnienia tej sprawy. Podniesiony zaś przez skarżącego argument, że na podstawie monitoringu nie było możliwe ustalenie tożsamości osób przekraczających granicę, nie stanowi usprawiedliwienia naruszenia dyscypliny służbowej, bowiem powinien on wykorzystać wszelkie możliwości, bez orzekania z góry o ich wartości dowodowej. Ponadto skarżący nie ustalił funkcjonariuszy pełniących służbę w tym dniu i nie zebrał od nich oświadczeń, co z racji jego doświadczenia zawodowego powinno być oczywiste. Tym bardziej, że przesłanką do wysłania pisma z Placówki SG w B. mogły być tylko szczególne okoliczności i nie powinien był się ograniczać jedynie do sprawdzenia bazy danych. Stosownie zaś do treści art. 135 ust. 2 pkt 3 ustawy, naruszeniem dyscypliny służbowej jest zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób niedbały lub nieprawidłowy i w tej sytuacji skarżący - poprzez takie właśnie działanie (nie dołożenie należytej staranności w realizacji nałożonych nań obowiązków) - dopuścił się do nieustalenia osób winnych zaistniałego zdarzenia, zaś orzekając o winie uwzględniono jego dotychczasową nienaganną służbę i wielokrotne wyróżnienia.