Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. VIII SA/Wa 613/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędziowie Sędzia WSA Marek Wroczyński, Asesor WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Protokolant Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2008 r. sprawy ze skargi [...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 rok oddala skargę

Uzasadnienie

1.1. Decyzją z [...], działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 oraz art. 224 § 4 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej jako "Ordynacja podatkowa"), po rozpoznaniu odwołania [...] Sp. z o.o. z siedzibą w R., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta R. z [...], określającą skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie 7.170,00 zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wyjaśnił, iż przedmiotem opodatkowania w niniejszej sprawie są budynki, grunty i budowle związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej, które zostały opodatkowane według stawek określonych w uchwale nr 33/2002 Rady Miejskiej w R. z 16 grudnia 2002 r. w sprawie rocznych stawek podatku od nieruchomości za 2003 r. oraz zwolnień od tego podatku. Powołał się przy tym na przepis art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

1.2. Organ podał, iż strona odwołująca się w szczególności kwestionowała naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a mianowicie art. 4 ust. 1 i 3 oraz ust. 5 i 6 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych poprzez przyjęcie niewłaściwej wartości kortów tenisowych, uznanie konstrukcji ciśnieniowej za budowlę, a także bezpodstawne zdaniem skarżącej ustalenie, że powierzchnia gruntów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą wynosi 11.831 m2 , zamiast 7.852 m2 . Skarżąca wskazała nadto na uchybienia związane z ustalaniem stanu faktycznego sprawy, gdyż nie zostały uwzględnione wnioski z wizji lokalnej i organ odstąpił od zbadania charakteru konstrukcji ciśnieniowej, co doprowadziło w konsekwencji do zawyżenia jej zdaniem zobowiązania podatkowego o kwotę 4.629 zł.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00