Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 lutego 2008 r., sygn. I SA/Ol 604/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.) Sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant Lidia Wachowska po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 30 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie określenia kwoty długu celnego, zaległości w podatku akcyzowym oraz w podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

M.S., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa A, w dniu "[...]" zgłosił do procedury dopuszczenia do obrotu wg JDA SAD "[...]" używany samochód osobowy marki Audi, nr nadwozia "[...]", rok produkcji 1989. Do zgłoszenia załączył m.in. rachunek z dnia "[...]". W dniu zgłoszenia deklarujący zastosował do przedmiotowego pojazdu stawkę celną obniżoną w oparciu o deklarację eksportera na rachunku z dnia "[...]", deklarując Niemcy jako kraj pochodzenia.

Zgłoszenie to stało się przedmiotem weryfikującego postępowania celnego wszczętego przez Naczelnika Urzędu Celnego. Postępowanie to wszczęto, gdyż badanie rachunku z dnia "[...]" dołączonego do innego zgłoszenia (z dnia "[...]") wskazywało na różne podpisy sprzedających a ponadto wątpliwość organu celnego wzbudziła niska wartość samochodu oraz brak czytelnego podpisu osoby potwierdzającej pochodzenie. Weryfikację przeprowadzono w oparciu o postanowienia Protokołu dodatkowego w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych oraz art. 33 Protokołu 3 do umowy zawartej w dniu 22 lipca 1972r. pomiędzy Konfederacją Szwajcarską a Europejską Wspólnotą Gospodarczą.

Pismem nr "[...]" z dnia "[...]" władze celne Szwajcarii poinformowały, że eksporter wymieniony m.in. na rachunku bez nazwy z dnia "[...]" nie był osiągalny pod wskazanym adresem, więc nie przeprowadzono żadnej weryfikacji. Stąd też samochód, według władz szwajcarskich, należy uznać za pojazd o nieustalonym pochodzeniu, a dowód pochodzenia za nieważny. Z kolei w piśmie nr "[...]" z dnia "[...]" szwajcarskie władze celne wyjaśniły, że eksporterzy byli nieosiągalni, ponieważ nie było możliwości skontaktowania się z nimi pod adresem wskazanym na fakturach. Poinformowały również, że w świetle art. 21 Protokołu 3 eksporter, który sporządza dowody pochodzenia musi być gotowy przedłożyć odpowiednie dokumenty potwierdzające status pochodzenia. Ze względu na fakt, że eksporterzy wskazali na rachunkach niewłaściwe adresy, postanowienia tego artykułu nie są spełnione. Stąd też dowody pochodzenia wystawiono niewłaściwie. W piśmie nr "[...]" z dnia "[...]" władze celne Szwajcarii dodatkowo wskazały, że jeżeli handlowcy nie istnieją lub nie można ich odnaleźć, to rachunki należy traktować jako fałszywe. W piśmie nr "[...]", "[...]" i "[...]" szwajcarskie władze celne poinformowały, że zgodnie z art. 11 ust. 3 Protokołu dodatkowego w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych, informacje uzyskane w drodze weryfikacji mogą być swobodnie wykorzystywane w innych postępowaniach administracyjnych i sądowych, bez konieczności składania dodatkowego wniosku.