Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 lutego 2008 r., sygn. I SA/Gl 1036/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Mikosz (spr.), Sędzia NSA Eugeniusz Christ,, Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Halina Modliszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2008 r. sprawy ze skargi I. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), uchylił w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...], nr [...], określającą H.J., będącemu spadkodawcą I.K., zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. oraz nadpłatę w tym podatku, obniżając wysokość tego zobowiązania z kwoty [...] zł do [...] zł i podwyższając wysokość nadpłaty z kwoty [...] zł do [...] zł.

Uzasadniając to rozstrzygnięcie, organ odwoławczy w punkcie wyjścia wyjaśnił, że powodem wydania decyzji przez organ pierwszej instancji było "m.in. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów spadkodawcy z najmu lokalu opłat za energie elektryczną i abonament RTV oraz części odpisów amortyzacyjnych od tego lokalu, a także zmniejszenie odliczenia od dochodów wydatków na budowę budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem". Stwierdził zarazem, że "dochód spadkodawcy z najmu pomniejszono o 1/3 część straty z tego źródła przychodu poniesionej w 1998 r., a określonej w decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...]".

Następnie Dyrektor Izby Skarbowej nawiązał do zarzutów, jakie I.K. podniosła w odwołaniu. W tych ramach odnotował w szczególności, że sięgając do poglądów wyrażonych w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 maja 2003 r., sygn. akt FPS 4/03 zakwestionowała ona sposób wyliczenia wspomnianej wyżej ulgi, twierdząc m. in., że kwotę spornego odliczenia ustala się proporcjonalnie do udziału we współwłasności budynku, a nie gruntu. Zwrócił także uwagę na inne argumenty podniesione przez podatniczkę w tym zakresie, która twierdziła, że "obliczenie limitu tej ulgi tylko w stosunku do lokali na wynajem, podczas gdy ogółem zostało wybudowanych 69 lokali" oraz przyjęcie do odliczeń udziału we współwłasności obejmującej także garaże, "które nie mogą być przedmiotem jakiejkolwiek ulgi", jest zabiegiem pozbawionym dostatecznego uzasadnienia. Organ przywołał wreszcie także pozostałe zarzuty strony, które nawiązywały do treści formularzy podatkowych oraz wskazywały na odmienne, jej zdaniem, traktowanie przez organy podatkowe podatników znajdujących się w takiej samej sytuacji jak spadkodawca odwołującej się.