Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Ol 634/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.) Protokolant Anna Fic po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2008r., w Olsztynie sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" o Nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2004r., 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) określa, że zaskarżona decyzja, nie podlega wykonaniu, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej Spółki kwotę 5617 zł (słownie: pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", o Nr "[...]", określającą A Spółka z o.o. z siedzibą w O. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2004 w wysokości 910.741 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 2004 r. w wysokości 11.367 zł.

W toku przeprowadzonej przez organ I instancji kontroli stwierdzono nieprawidłowości polegające na zawyżeniu przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 641.794,85zł, z tytułu wydatków związanych z:

- nieruchomością w Hiszpanii w łącznej wysokości 65.790,18zł,

- wyjazdami służbowymi M.D. do Hiszpanii na łączną kwotę 14.755,91zł,

- zakupem usług informatycznych od firmy B na łączną sumę 40.000,00zł oraz

- uznanymi za nieodbyte krajowymi podróżami służbowymi na łączną kwotę 521.248,76zł.

Organ I instancji ustalił także, iż Spółka zawyżyła przychody o kwotę 1.900 zł z tytułu wynajmu nieruchomości w Hiszpanii przez okres 5 dni.

Poczynione przez organ kontroli skarbowej ustalenia spowodowały uznanie ksiąg podatkowych podatnika za wadliwe i nierzetelne na podstawie art. 193 § 1 Ordynacji podatkowej, a tym samym nieuznanie ich za dowód w prowadzonym postępowaniu, stosownie do art. 193 § 4 Ordynacji podatkowej. Jednakże na podstawie art.23 § 2 Ordynacji organ ten odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, bowiem na określenie tej podstawy pozwoliły dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania.