Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Łd 371/07

Dnia 15 stycznia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Sędziowie Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.) Asesor WSA Ewa Cisowska - Sakrajda Protokolant Asystent sędziego Tomasz Naraziński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2008 roku sprawy ze skargi D. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za lata 1999-2002 wraz z odsetkami za zwłokę oddala skargę.

W dniu 15 lipca 2003 r. D. W. złożył do Urzędu Skarbowego Ł. - W. pismo w sprawie decyzji wymiarowych za lata 1999 - 2002, zawierające wniosek o umorzenie zobowiązania podatkowego za wskazany wyżej okres z uwagi na zaistnienie okoliczności przewidzianych w art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137,poz. 926 ze zm.). Pismem złożonym 20 sierpnia 2003 r. do organu I instancji podatnik skonkretyzował swój wniosek i wniósł o umorzenie zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 14.399,00 zł, wynikającej z 3 ostatecznych decyzji Urzędu Skarbowego Ł. - W. z dnia [...].

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł. - W. odmówił umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług.

W wyniku odwołania strony, w którym zarzuciła ona zaskarżonej decyzji naruszenie art. 67 § 1, art. 121 § 1 i 2, art. 122, art. 123, art. 124, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 1 i 4 Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Strona złożyła skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2005 r., sygn. akt: I SA/Łd 120/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż organ odwoławczy nie wyznaczając stronie siedmiodniowego terminu do zapoznania się z aktami sprawy naruszył art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej i w konsekwencji uniemożliwił podatnikowi przedstawienie nowych dowodów w sprawie. Wydał więc rozstrzygnięcie w oparciu o nieaktualny stan faktyczny w zakresie sytuacji osobistej i finansowej strony. W związku z powyższym Sąd nakazał organom podatkowym w trakcie ponownie prowadzonego postępowania podjąć czynności zmierzające do ustalenia stanu faktycznego w zakresie sytuacji finansowej i osobistej podatnika, celem zbadania, czy w tym zakresie nie występuje ważny interes podatnika stanowiący podstawę do przyznania wnioskowanej ulgi lub interes publiczny, przejawiający się poprzez respektowanie wartości wspólnych dla ogółu społeczeństwa, takich jak np.: sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie do organów władzy publicznej, korekta błędnych decyzji organów skarbowych. Oceny istnienia interesu publicznego organ winien dokonać poprzez zbadanie zarówno rzetelności podatnika w spełnianiu obowiązków daninowych wobec budżetu państwa, jak i przyczyn, które spowodowały powstanie zaległości objętej wnioskiem o ulgę oraz ocenić specyfikę sytuacji polegającej na tym, iż zarówno dokonanie przez podatnika wyboru zwolnienia od podatku VAT, jak i niewybranie tego zwolnienia przy świadomości bycia podatnikiem VAT, powodowałoby w rezultacie mniejsze korzyści dla budżetu, niż w sytuacji obecnej.