Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 grudnia 2007 r., sygn. IV SA/Wa 1969/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie asesor WSA Aneta Opyrchał, asesor WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na płoszenie oraz niszczenie siedlisk i ostoi ptaków uchyla zaskarżoną decyzję

Zaskarżoną decyzją z dnia (...) marca 2007 r. nr (...) Minister Środowiska, działając na podstawie art. 155 k.p.a., po rozpatrzeniu wniosku Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w B. z dnia 6 marca 2007 r. o zmianę ostatecznej decyzji Ministra Środowiska z dnia (...) lutego 2007 r. znak (...), zezwalającej, na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, ze zm.), na płoszenie oraz niszczenie siedlisk i ostoi wskazanych w niej gatunków ptaków objętych ochroną ścisłą podczas budowy (...) w ciągu drogi krajowej Nr (...) od miejscowości G. w km (...), za skrzyżowanie dróg krajowych nr (...) i (...) w A., zmienił decyzję z dnia (...) lutego 2007 r. poprzez nadanie jej rozstrzygnięciu nowego brzmienia.

Jednocześnie organ stwierdził, iż z uwagi na charakter sprawy oraz uwzględnienie w całości żądania strony odstępuje od uzasadnienia decyzji.

Skargę na powyższą decyzję Ministra Środowiska wniósł Rzecznik Praw Obywatelskich, zarzucając jej naruszenie: art. 56 ust. 7 pkt 5 ustawy o ochronie przyrody poprzez niespełnienie przesłanki warunkującej wydanie przedmiotowego zezwolenia; art. 6 k.p.a. poprzez wydanie decyzji zawierającej braki w treści rozstrzygnięcia oraz art. 7 w związku z art. 80 k.p.a. poprzez zaniechanie podjęcia wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego.

Wyjaśniając zarzuty Rzecznik wskazał, iż zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2004 r. Nr 92, poz. 880 ze zm.) Minister właściwy do Spraw Środowiska może udzielić zezwolenia na chwytanie, odławianie lub zabijanie zwierząt objętych ochroną gatunkową oraz na inne czynności podlegające zakazom lub ograniczeniom w stosunku do tych gatunków, w tym gatunków objętych ochroną ścisłą, z zastrzeżeniem art. 56 ust. 4 ustawy, który uzależnia wydanie przedmiotowego zezwolenia od braku rozwiązań alternatywnych, pod warunkiem, że nie spowoduje to zagrożenia dla dziko występujących populacji chronionych gatunków roślin i zwierząt, po spełnieniu dodatkowo jednej ze wskazanych w artykule przesłanek. Jak wynika z analizy przedmiotowego wniosku, a także ze względu na rodzaj sprawy i charakter planowanej inwestycji zastosowanie ma