Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. III SA/Wr 257/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Paulina Rosiak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 listopada 2007 r. sprawy ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji regulującej sytuację prawną samochodu osobowego oddala skargę.

Dyrektor Izby Celnej we W. decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z dnia [...] Nr [...], odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Celnego we W. nr [...] z dnia [...], regulującej sytuację prawną towaru - samochodu osobowego marki P. na amerykańskich numerach rejestracyjnych, bez oryginalnych dokumentów, rok produkcji [...] r., nr nadwozia [...].

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Mianowicie w marcu [...] r. do Urzędu Celnego we W. wpłynęły materiały od Policji o ujawnieniu w miejscowości G., w warsztacie samochodowym na terenie posesji J. Cz., przedmiotowego samochodu osobowego marki P., Sąd Rejonowy w Ś. wyrokiem z dnia [...] uznał J. Cz. za winnego przyjęcia na przechowanie jesienią [...] r. tego samochodu. Wymierzył mu karę grzywny, a samochód przekazał Urzędowi Celnemu we W. do odrębnego postępowania.

Decyzją z dnia [...]. nr [...], skierowaną do J. Cz., dyrektor Urzędu Celnego we W. uregulował sytuację prawną towaru w postaci przedmiotowego samochodu, obejmując towar procedurą dopuszczenia do obrotu oraz wymierzył należności celne i wyliczył odsetki. Do decyzji dołączono zawiadomienie o powstaniu obowiązku podatkowego. Z uwagi na nie wniesienie odwołania decyzja ta stała się ostateczna.

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Izbę Celną we W. J. Cz. wystąpił do dyrektora tej izby z wnioskiem z dnia [...] o "ostateczne załatwienie" sprawy. Zakres wniosku wykroczył jednak poza kwestię umorzenia postępowania egzekucyjnego. Po wezwaniu o sprecyzowanie treści żądania organ uznał, że J. Cz. wniósł o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Celnego we W. nr [...] z dnia [...]. Decyzją nr [...] z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej we W. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności tej decyzji ostatecznej. Następnie decyzją nr [...] z dnia [...] Dyrektor Izby Celnej we W. po rozpatrzeniu odwołania J. Cz. uchylił decyzję nr [...] z dnia [...]. Przyjęto bowiem przedwcześnie, że strona wnosi o stwierdzenie nieważności pierwotnej decyzji. Strona przywołała argumentację związaną z procedurą stwierdzenia nieważności, podając jednak także jako podstawę prawną żądania, obok art. 247, art. 265 Kodeksu celnego. Żądanie nie zostało więc sprecyzowane.