Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 padziernika 2007 r., sygn. III SA/Po 764/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska (spr.) Sędzia NSA Tadeusz M. Geremek WSA Barbara Koś Protokolant : st. sekr. sąd. Kamila Perkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2007 r. sprawy ze skargi I.H. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego kwotę 2.415,- (dwa tysiące czterysta piętnaście) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ B. Koś /-/ M. Lorych-Olszanowska /-/ T. M. Geremek WSA/wyr. 1- sentencja wyroku

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z dnia [...], nr [...] uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne dokonane przez I.H. w procedurze uproszczonej poprzez wpis do rejestru towarów objętych procedurą dopuszczenia do obrotu pod pozycją nr [...], [...] z dnia [...] oraz zgłoszenie celne uzupełniające SAD nr [...] z dnia [...] w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego, określając na nowo wysokość długu celnego. Organ podniósł zastosowaną stawkę celną z 9% na 30% i wezwał importera I.H. do uiszczenia należności celnych w łącznej kwocie [...] wraz z odsetkami wyrównawczymi od towaru według oświadczenia importera sprowadzonego z Tajwanu i Korei.

W uzasadnieniu podano, że do zgłoszenia celnego SAD dołączono m. in. świadectwo pochodzenia towaru nr [...] ( dla towaru pochodzącego z Tajwanu ) oraz świadectwo pochodzenia towaru nr [...] z dnia [...] ( dla towaru z Korei ). Po wyjaśnieniu istoty zgłoszenia celnego ( art. 3 § 1 pkt 24 Kodeksu celnego ) i treści art. 83 § 1 i 2 Kodeksu celnego organ celny wskazując na przepis § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia ( Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm. ) wskazał, że polskie władze celne pismami z dnia [...] zwróciły się do tajwańskich i koreańskich władz celnych o przeprowadzenie weryfikacji pod względem autentyczności i poprawności danych m. in. przedmiotowych świadectw pochodzenia. Pismem z dnia [...], nr [...], Tajwańska Izba Handlowa stwierdziła, że przedmiotowe świadectwo pochodzenia zostało sfałszowane. Natomiast Koreańska Izba Handlu i Przemysłu pismem z dnia [...]. nie potwierdziła autentyczności weryfikowanego świadectwa pochodzenia. W rezultacie zgłoszenia celne zdaniem organu I instancji, zostały sporządzone na podstawie nieprawdziwych danych, a należności celne zaniżone.