Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 padziernika 2007 r., sygn. IV SA/Po 247/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus NSA Paweł Miładowski Protokolant st.sekr.sąd. Teresa Zaporowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 25 października 2007r. przy udziale sprawy ze skargi A.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego o d d a l a s k a r g ę /-/P.Miładowski /-/ E.Kręcichwost-Durchowska /-/ E.Makosz-Frymus

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r. A.G. wystąpił do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w [...] o przyznanie mu pomocy w postaci ekwiwalentu na ogrzewanie mieszkania ( równowartość 2 t koksu z dowozem).

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] działający z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w [...] (dalej Zastępca Dyrektora MOPR) przyznał wnioskodawcy świadczenie pieniężne w postaci zasiłku celowego w kwietniu 2006 r. w wysokości 200 zł. Jako cel świadczenia organ wskazał zadłużenie czynszowe - ekwiwalent na ogrzewanie mieszkania na konto LSM.

Od powyższej decyzji skarżący wniósł odwołanie.

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej SKO) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że celem pomocy społecznej jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są w stanie pokonać wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia, zaś potrzeby osoby korzystającej z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeśli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej ( art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej DZ. U. Nr 64, poz. 593 ze zm. - dalej ups). SKO uznało, iż organ I instancji systematycznie wspomagając wnioskodawcę, czego dowodem jest przyznanie mu w okresie styczeń- 31 maj br pomocy w łącznej kwocie 3.816 zł, działał zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej. Ustosunkowując się do wysokości przyznanego świadczenia SKO wyjaśniło, iż uprawniony organ wydaje decyzję w granicach swego uznania, a z akt sprawy nie wynika aby uznanie to miało cechy dowolności. Udzielona pomoc społeczna nie zawsze musi być przyznana w takiej wysokości, aby w pełni mogła zaspokoić zaistniałe potrzeby gdyż nie pozwala na to ograniczona ilość środków, jakimi dysponują Ośrodki Pomocy Społecznej.