Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 października 2007 r., sygn. I SA/Ol 328/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka, sędzia WSA Tadeusz Piskozub (spr.), Protokolant Jacek Kłos, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 3 października 2007 r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1999r. I uchyla zaskarżoną decyzję II określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu III zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej 7217 zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście) tytułem zwrotu kosztów postępowania IV nakazuje ściągnąć od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz Skarbu Państwa Kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie kwoty 25859 zł (dwadzieścia pięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt dziewięć ) tytułem opłaty sądowej.

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" w sprawie wymiaru Spółce cywilnej A z siedzibą w B., podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1999 roku.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego stwierdzono, co następuje:

W wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej w Spółce A z siedzibą w B., ustalono, iż w 1999r. podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywał zakupu w kraju różnego rodzaju tkanin i eksportował je na Litwę, Łotwę i do Estonii. Siedzibą Spółki było mieszkanie prywatne, nie posiadała ona środków trwałych, nie wynajmowała ani nie dzierżawiła żadnych powierzchni magazynowych, zatrudniała tylko jednego pracownika. Do przewozu towarów wynajmowany był samochód należący do spółki cywilnej B (numer rejestracyjny "[...]"), a także wykorzystywano do tego celu dwa litewskie samochody (o numerach rejestracyjnych "[...]" i "[...]"). Na fakturach sprzedaży wykazywano zawsze sprzedaż poliestru. Wszystkie faktury eksportowe jako sposób zapłaty za towar przewidywały płatność gotówką W żadnym przypadku należność nie została przekazana za pośrednictwem banku. Odbiorcami towarów firmy A były podmioty łotewskie i estońskie oraz obywatelka polska Ł. S. prowadząca działalność gospodarczą na Litwie. Organ pierwszej instancji ustalił, że: