Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 października 2007 r., sygn. I SA/Ke 383/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Jagiełło, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (spr.),, Sędzia WSA Ewa Rojek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 października 2007 r. sprawy ze skargi Teresy Heba i Jerzego Heba na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [....] nr [....] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2002 oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] , Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] , nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty za 2002r. w podatku dochodowym od osób fizycznych od odszkodowania wypłaconego w 2002r. na podstawie ugody sądowej, wynikającego ze stosunku pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że T. i J. H. zawarli w dniu [...] ugodę sądową ze Spółką A. w K. Z ugody tej wynika, że podatnicy świadczyli pracę w Spółce A. w niedziele, święta i dni dodatkowo wolne od pracy oraz w nocy, w związku z czym na mocy postanowień wewnątrzzakładowych aktów zbiorowego prawa pracy nabył uprawnienia do stosownych dodatków. Ponieważ ustalenie prawidłowej wysokości należnych świadczeń z tytułu tych dodatków nie było możliwe, zakład pracy zobowiązał się zapłacić określone w ugodzie kwoty tytułem odszkodowania za niemożność naliczenia dodatków. Na tej podstawie w [...] Spółka A. wypłaciła T.H. [...]zł i J.H. [...] zł. Od wypłat tych Spółka A. jako płatnik pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Pismem z dnia [...] T i J. H. zwrócili się do Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym powstałej z powodu bezpodstawnie pobranego podatku. Dyrektor Izby Skarbowej, podzielając stanowisko organu pierwszej instancji, uznał za bezzasadne stanowisko podatników , zgodnie z którym przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi podstawę do zwolnienia wszystkich odszkodowań, bez względu na źródło powstania zobowiązania. Możliwość zwolnienia odszkodowania z opodatkowania jest bowiem uwarunkowana faktem, iż źródłem otrzymanego odszkodowania są przepisy ustawy. Tymczasem uprawnienie do otrzymania przedmiotowego odszkodowania nie wynikało wprost z postanowień przepisów ustawy, wypłacono je bowiem na podstawie zawartej uprzednio umowy o pracę, a zatem kwota określona w ugodzie jest faktycznie zapłatą za wykonaną pracę. Tym samym, w ocenie organu odwoławczego, odszkodowanie wypłacone T. i J. H. nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.