Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 września 2007 r., sygn. III SA/Wa 600/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno, Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2007 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000 oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił dla A. K. o zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000-czny, w kwocie 6.045,00 zł.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że w wyniku kontroli podatkowej został zakwestionowany przychód podatnika, będąc zaniżony o kwotę 2.477,55 zł, pozyskaną z tytułu otrzymanych świadczeń w naturze, polegających na bezpłatnym używaniu lokalu mieszkalnego, będącego własnością innej osoby, na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnik w dniu 12 stycznia 1997 r. zawarł z matką M. K., posiadającą własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego Nr [...] przy ul. [...], umowę użyczenia przedmiotowego lokalu na cele prowadzonej działalności gospodarczej z jednoczesnym ponoszeniem przez niego kosztów eksploatacyjnych tegoż lokalu. Ustalono, że ze względu na rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej - doradztwo podatkowe i prawne, kiedy to użyczony lokal stanowił miejsce zamieszkania podatnika, siedzibą firmy, jedyne miejsce prowadzonej działalności gospodarczej i przyjmowania klientów, przysporzenie spełniał jeden z pokoi z używalnością pomieszczeń socjalnych tj. przedpokoju, kuchni, wc i łazienki. Organ podatkowy przyjął, że na cele działalności gospodarczej podatnik wykorzystuje, a wiec pokój o pow. 11 m2 oraz 25% kuchni o pow. 6 m2, oraz 25% przedpokoju, łazienki i "w" o łącznej pow. 13 m2. Powierzchnia użyczonego lokalu, przeznaczona na cele działalności gospodarczej wynosi 15,57 m2 tj. 27,58 % całej pow. lokalu mieszkalnego o pow. 57,10 m2. Do określenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze przyjęto kwoty wynikające z trzech umów najmu (załączonych do akt sprawy) zawartych w roku 2000 dotyczących wynajmu lokali mieszkalnych usytuowanych w pobliżu i o powierzchni zbliżonej do powierzchni przedmiotowego lokalu. Wartość obliczonych na podstawie tych umów, otrzymanych przez podatnika w skali miesiąca świadczeń w naturze wynosiła 1.267 zł. Wartość więc otrzymanych przez podatnika świadczeń w naturze w skali roku wynosiła 1.267 x 12 = 15.204 zł. Na podatnika przypada 15.204 x 27,58% = 4.193,26 zł. Następnie, mając na uwadze warunki wynikające z zawartej umowy użyczenia, a mianowicie że A. K. zobowiązał się do opłacania czynszu, energii elektrycznej, wody i wywozu śmieci przyjęto , że zwykłe koszty utrzymania rzeczy, ale proporcjonalnie do użyczonej powierzchni stanowią 27,58%. Ponieważ łączna kwota poniesionych w roku 2000 kosztów wyniosła 6.220,86 zł. (opłata z tytułu użytkowania spółdzielczego własnościowego lokalu, opłata energii elektrycznej, opłata eksploatacyjna), na podatnika przypadała kwota 6.220,86 x 27,58% = 1.715.71 zł, a faktyczny przychód z wartości świadczeń otrzymanych w naturze wynosił 2.477,55 zł. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. stwierdził, że aczkolwiek podatkowa księga przychodów i rozchodów podatnika nie ujawniła w przychodach kwoty 2.477,55 z tytułu otrzymanych świadczeń w naturze to jednakże na podstawie art.193 § 5 Ustawy z dnia 29 sierpnia 2007 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. z 2005 r.Nr 8 poz.60 ze zmianami/, dalej jako Ordynacja oraz § 11 ust.2 i ust. 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1999 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 105, poz. 1199 ze zmianami) uznał, że księga nie utraciła przymiotu rzetelności bowiem błędy spowodowały podwyższenie kwoty podstawy opodatkowania, a więc stanowiła dowód w przedmiotowej sprawie, chociaż prowadzona była wadliwie pod względem formalnym.