Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 września 2007 r., sygn. III SA/Gd 251/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędzia WSA Felicja Kajut, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2007 r. sprawy ze skargi S.Ł. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie obniżenia wymiaru czasu pracy oraz wypłaty świadczeń pieniężnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zakładu Karnego z dnia [...] nr [...] obie w części dotyczącej wypłaty świadczeń pieniężnych, 2. oddala skargę w pozostałym zakresie.

S. Ł. wniosła w dniu 25 lutego 2003 r. prośbę do Dyrektora Zakładu Karnego o obniżenie wymiaru czasu pracy do połowy pełnego wymiaru czasu pracy w okresie od 24.03.2003 r. do 30.09.2003 r. w celu sprawowania opieki nad dzieckiem J. Ł..

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Zakładu Karnego odmówił S. Ł. obniżenia wymiaru czasu pełnienia służby we wskazanym przez wnioskującą okresie.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej poinformował S. Ł., że jej zarzuty zawarte w odwołaniu uznaje za bezzasadne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia [...],sygn. [...] uchylił zarówno decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia [...], jak i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zakładu Karnego z dnia [...]

W pisemnym motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, dokonując analizy art. 186 § 3 Kodeksu pracy, że kobieta - funkcjonariusz Służby Więziennej uprawniona do urlopu wychowawczego mogła domagać się obniżenia wymiaru czasu pracy do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy w okresie, w którym mogłaby korzystać z tego urlopu na podstawie przepisu art. 77 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej w związku z art. 186 § 3 ustawy Kodeks pracy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2003 r. Przepisy zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1997 r. w sprawie zasad ustalania rozkładu czasu służby funkcjonariuszy Służby Więziennej nie mogły stanowić podstawy do odmowy uwzględnienia takiego wniosku, bowiem ustalenie rozkładu czasu służby w oparciu o przepisy tego zarządzenia jest kwestią "techniczną" i leży w gestii przełożonego.