Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 sierpnia 2007 r., sygn. II SA/Bd 454/07

Dnia 22 sierpnia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie: sędzia WSA Krzysztof Gruszecki sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2007 roku sprawy ze skargi firmy [...] Sp. z o.o. w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2006 r., nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] października 2006 r., nr [...] po ponownym rozpatrzeniu wniosku "Firmy A Sp. z o.o." spółki komandytowej z siedzibą w [...]., odmówił wznowienia postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją własną z dnia [...] grudnia 2005 r., znak: [...] dotyczącą udzielenia "Firmie B Sp. z o.o. i spółka" spółce komandytowej z siedzibą w [...] zezwolenia na sprzedaż napojów o zawartości powyżej 4,5% do 18% alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. W motywach decyzji organ wskazał, iż przepis art. 62 k.p.a. nie stanowi o obowiązku lecz możliwości prowadzenia jednego postępowania dla spraw, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej. Powołał się przy tym na orzecznictwo NSA, w którym przyjęto, iż jedno postępowanie powinno był prowadzone w sytuacji, gdy kilka podmiotów stara się o jedno dobro np. koncesje, zezwolenie. Zdaniem organu, w niniejszej sprawie taka sytuacja, nie ma miejsca, ponieważ w dniu, w którym udzielono spółce A zezwolenia do rozdysponowania było jeszcze 20 zezwoleń na sprzedaż napojów o zawartości powyżej 4,5 % alkoholu. Tym samym nie można mówić o sprzeczności interesów wyżej wymienionych spółek. Jak wskazał organ, za takim stanowiskiem przemawiać ma również fakt, iż "Firma A Sp. z o.o." ubiegała się o zezwolenia dla dwóch punktów, zaś zezwolenie spółki B dotyczy jednego punktu. Organ podniósł przy tym, iż wobec wszystkich podmiotów stosuje jednakowe kryteria przy rozpatrywaniu wniosków o sprzedaż napojów alkoholowych - kieruje się limitem punktów sprzed tych napojów oraz spełnieniem warunków do wydania zezwolenia, określonych przepisami ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r., Nr 147, poz. 1231 z późn. zm.). W związku z tym organ wskazał, iż Spółka B uzyskała pozytywną opinię Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w [...], zaś w stosunku do Spółki A Komisja wydała opinię negatywną. Powyższe argumenty przemawiają zdaniem organu za uznaniem, iż wnioskodawczyni nie była stroną w sprawie udzielenia Spółce B zezwolenia na sprzedaż napojów o zawartości powyżej 18% alkoholu.