Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 lipca 2007 r., sygn. I SA/Kr 386/07

Sygn. akt I SA/Kr 386/07 | | WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 lipca 2007r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr), Sędziowie: WSA Urszula Zięba, WSA Anna Znamiec, Protokolant: Katarzyna Dydaś, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2007r., sprawy ze skargi Firmy [...] S.A. w [...], na uchwałę Rady Miasta Oświęcim, z dnia 6 grudnia 2006r. nr II/7/06, w przedmiocie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości., skargę oddala -

Uzasadnienie

Rada Miasta Oświęcim uchwałą nr 11/7/06 z dnia 6.12.2006r, ustaliła nowe stawki podatku od nieruchomości obowiązujące na terenie Miasta od 1.01.2007r. W § 1 ust. 1 pkt 1 i § 1 ust. 2 pkt 2 lit, a wprowadzono wyższy podatek od nieruchomości dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie górnictwa, hutnictwa i przetwórstwa przemysłowego (sklasyfikowaną według PKD w sekcji C dziale 10-14 oraz w sekcji D dziale 23-25 i 27) dla gruntów w wysokości 0,58 zł za m2 a dla budynków lub ich części w wysokości 15,91 zł za m2 co odbiega od stawek dla pozostałych nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, dla których ustalono odpowiednio mniejsze stawki podatku dla gruntów 0,57zł za m2, a dla budynków lub ich części 15,66 zł za m2.

Skarżąca na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) wezwała Radę Miasta Oświęcim do usunięcia naruszenia prawa i zmiany uchwały w części ustalającej wyższe stawki podatku od nieruchomości dla podmiotów wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 1 oraz § 1 ust. 2 pkt.2 lit.a tej uchwały, które to wezwanie doręczyła Radzie dnia [...] 2007r. Pomimo to nie otrzymała żadnej odpowiedzi na wezwanie.

W skardze na powyższą uchwałę Firma [...] S.A., dalej zwana Spółką wniosła o stwierdzenie nieważności § 1 ust. 1 pkt 1 oraz § 1 ust.2 pkt 2 lit. a zaskarżonej uchwały Rady Miasta Oświęcim oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania. Zarzucono rażące naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. jedn. Dz. U. z 2006r. nr 121, póz, 844 z późn. zm.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, a także art. 32 Konstytucji RP polegające na wydaniu aktu prawa miejscowego ponad granice określone w ustawie i naruszające zasadę równego tratowania wobec prawa wyrażona w art. 32 Konstytucji.