Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 lipca 2007 r., sygn. I SA/Gd 74/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.),, Asesor WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 lipca 2007 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 30 listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia 30 listopada 2006 r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania "A" Sp. z o.o. w Ł. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 11 sierpnia 2006 r. Nr [...] określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r. w kwocie 131.274 zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Powodem określenia spółce zobowiązania podatkowego w innej wysokości niż wykazała ona w zeznaniu było stwierdzenie przez organy podatkowe, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodu o łączną kwotę 32.232,33 zł, z tego kwotę 19.840,50 zł poniesioną na wydatki związane z usługami prowizyjnymi, kwotę 4.930,71 zł poniesioną na wydatki na zakup odzieży, kwotę 424,28 zł poniesioną na wydatki związane z konsumpcją, kwotę 7.036,84 zł poniesioną na wydatki związane z delegacjami służbowymi prezesa i wiceprezesa zarządu spółki.

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:

"A" Sp. z o.o. w Ł. w roku podatkowym 2005 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży obuwia. W badanym roku podatkowym spółka ta zaliczyła w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki w kwocie 19.840,50 zł poniesione z tytułu zapłaty za usługi prowizyjne, ewidencjonując je na koncie 429-4 "Pozostałe usługi obce" na podstawie faktury z dnia 10 stycznia 2005 r., wystawionej przez P.H.U. "B" W. C. na kwotę 12.000 zł netto oraz faktury z dnia 19 stycznia 2005 r., wystawionej przez P.H.U. M. L. na kwotę 7.840,50 zł netto. W toku postępowania podatkowego ustalono, że 1 marca 2003 r. skarżąca spółka zawarła z P.H.U. M. L. umowę przedstawicielską, której przedmiotem było pozyskiwanie przez przedstawiciela (P.H.U. M. L.) sprzedawców produktów producenta (skarżącej spółki). Zgodnie z § 3 tej umowy wynagrodzenie przedstawiciela jest prowizyjne i wynosi 10% od wartości sprzedaży netto - na koniec miesiąca kalendarzowego, płatne na podstawie faktury wystawionej przez przedstawiciela w terminie 14 dni od jej doręczenia producentowi. Prowizja należna przedstawicielowi naliczana będzie od faktycznie dokonanych wpłat za zakupione produkty - gotówką lub na rachunek bankowy producenta. Nadto ustalono, że 15 sierpnia 2004 r. skarżąca zawarła z P.U.H. "B" W. C. umowę przedstawicielską, która regulowała w tożsamy sposób co powyższa umowa kwestie przedmiotu umowy i wynagrodzenia. Organy podatkowe uznały, że kwota 19.840,50 zł dotycząca wydatków związanych z usługami prowizyjnymi nie może zostać zaliczona w ciężar kosztów uzyskania przychodów w roku 2005, gdyż wypłacone na podstawie wskazanych faktur prowizje dotyczyły usług świadczonych przez przedstawicieli w roku 2004. Uzasadniając powyższe stanowisko, organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z art. 7 ustawy co do zasady w danym roku podatkowym są potrącane jedynie koszty poniesione wiążące się z przychodami tego roku. Powołując się na treść art. 15 ust. 4 ustawy, statuującego trzy wyjątki umożliwiające potrącanie kosztów w roku podatkowym, którego dotyczą, organ odwoławczy wskazał, iż kosztem uzyskania przychodów są koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy. Przy czym koszty, których nie można bezpośrednio lub pośrednio powiązać z uzyskanym przychodem, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia. Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określił szczegółowo trybu rozliczania przez podatników wydatków ponoszonych w związku z zawartymi umowami przedstawicielstwa, a zatem winny być one kwalifikowane dla celów podatkowych na zasadach ogólnych. W ocenie organu odwoławczego należało zatem prowizje zapłacone przez spółkę z tytułu zawartych umów przedstawicielstwa łączyć z konkretnymi przychodami uzyskanymi przez tę spółkę, a będącymi wynikiem realizacji przez przedstawicieli zawartych z nią umów. Na konieczność taką wskazują: postanowienia § 3 zawartych przez spółkę umów przedstawicielskich, z których wynika że wynagrodzenie przedstawiciela jest prowizyjne i wynosi 10% od wartości sprzedaży netto, wyjaśnienia złożone przez M. L., która - odnośnie formy ustalania wysokości należnej prowizji - wskazała, że prowizja dla przedstawiciela naliczana jest po dokonaniu wpłaty przez poszczególnych odbiorców poprzez przelewy bankowe lub gotówkowe (pismo złożone w dniu 19 lipca 2006 r.), wyjaśnienia złożone przez firmę P.U.H. "B", z których wynika, że ustalenie prowizji odbywało się w wyniku analizy dokumentów posiadanych przez "A" Spółkę z o.o., w postaci dowodów KP i poleceń przelewów, wyjaśnienia złożone przez spółkę w odwołaniu z dnia 23 sierpnia 2006 r., z których wynika, że faktura wystawiana jest przez przedstawiciela po dokonaniu przez nabywcę zapłaty za zakupiony towar, zestawienie przedłożone przez spółkę, z którego w sposób jednoznaczny wynika, że prowizja dotyczyła usług przedstawicielskich wykonywanych w 2004 r. (dotyczy faktury nr 1/2005). Mając powyższe ustalenia na uwadze, organ odwoławczy stwierdził, że skoro przychodów z tytułu realizacji ww. umów spółka nie wykazała w rachunku podatkowym po stronie przychodów w roku 2005, to jednocześnie w roku tym nie miała prawa w rachunku po stronie kosztów uzyskania przychodów uwzględnić prowizji wypłaconych w związku z zawarciem tych umów.