Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 czerwca 2007 r., sygn. I SA/Gl 1611/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Wiciak, Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Protokolant Agnieszka Zygmunt, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w sprawie odmowy uchylenia - w wyniku wznowienia postępowania - ostatecznej decyzji Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. nr [...] dotycząca określenia K. P. podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. w wysokości [...] zł., zaległości podatkowej w kwocie [...] zł. oraz odsetek za zwłokę w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K. - działając jako organ pierwszej instancji - odmówił, po wznowieniu postępowania, uchylenia ostatecznej decyzji Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. w przedmiocie określenia K. P. wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. Uzasadniając odmowę uchylenia ostatecznej decyzji, organ podniósł, iż w sprawie nie wystąpiła przesłanka określona w treści art. 240 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm. ) - tj. przesłanka na którą powołała się strona - a dotycząca wyłączenia pracownika lub organu wynikającego z treści art. 130 - 132 tej Ordynacji. Jak wskazał organ podatkowy zarówno występowanie pracowników w charakterze świadków w toczącym się przeciwko stronie postępowaniu karnym jak i podpisanie decyzji przez osobę wobec której rzekomo toczyło się postępowanie dyscyplinarne - dotyczyło decyzji Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r., a nie decyzji Izby Skarbowej z dnia [...] r. Organ podkreślił przy tym, iż wyłączenie pracownika mogłoby dotyczyć tylko Naczelnika Urzędu Skarbowego w S., A. W. i to tylko w sytuacji, gdyby wszczęto wobec niego postępowanie dyscyplinarne w sprawie dotyczącej określenia stronie wysokości zobowiązania podatkowego. Warunek ten w rozpatrywanej sprawie nie został spełniony. Za nie zasługujący na uwzględnienie organ ten uznał pogląd strony, iż wyłączeniu podlegać winni wszyscy pracownicy Urzędu Skarbowego w S., z uwagi na ich występowanie w roli świadków w postępowaniu karnym prowadzonym wobec strony, gdyż nie spełniała ta okoliczność przesłanki określonej w treści art. 130 § 1 Ordynacji podatkowej, a w konsekwencji nie mogła stanowić podstawy uchylenia ostatecznej decyzji, w wyniku wznowienia postępowania. Odnosząc się do zarzutów podniesionych w odwołaniu, Dyrektor Izby Skarbowej, w pierwszej kolejności odniósł się do instytucji wznowienia postępowania, podkreślając iż ma ona zastosowanie - jako nadzwyczajny tryb postępowania, stanowiący wyjątek od zasady trwałości decyzji podatkowych, określonej w art. 128 Ordynacji podatkowej - tylko i wyłącznie, w sytuacjach określonych w treści art. 240 - 246 tej Ordynacji. Warunkiem zatem koniecznym umożliwiającym uchylenie ostatecznej decyzji podatkowej jest wystąpienie co najmniej jednej z kwalifikowanych wad postępowania wskazanych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej i to - co wymaga podkreślenia - w stosunku do rozstrzygnięcia stanowiącego przedmiot wniosku o wznowienie postępowania. Stwierdzenie przez organ podatkowy, że powołana przez stronę przesłanka wznowienia nie wystąpiła w ogóle, bądź też nie dotyczy ostatecznego rozstrzygnięcia zapadłego w sprawie, uniemożliwia prowadzenie powtórnej analizy sprawy oraz wydania nowego rozstrzygnięcia w sprawie ostatecznie już rozpatrzonej. W pierwszej kolejności zatem, rozpatrując wniosek strony oceniono, czy wystąpiły w stosunku do decyzji ostatecznej, tj. decyzji z dnia [...] r. Izby Skarbowej w K. przesłanki podniesione przez wnioskodawcę, a dotyczące po pierwsze, wydania decyzji przez pracownika wobec którego zostało wszczęte postępowanie dyscyplinarne, po drugie, iż podlegał wyłączeniu organ, na mocy przepisów art. 130 - 132 Ordynacji podatkowej. W tym zakresie wskazano powtórnie, iż przesłanki podniesione przez stronę nie dotyczą ostatecznej decyzji Izby Skarbowej w K., gdyż rozpatrywała ona odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji z dnia [...] r. w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. Za niezasadny uznano też wniosek strony, iż w rozpatrywanej sprawie, podlegali wyłączeniu wszyscy pracownicy Urzędu Skarbowego S., gdyż brali udział w czynnościach przygotowawczych w charakterze świadków w toczącym się postępowaniu karnym, a to z tej przyczyny, iż wyłączenie określone w art. 130 § 1 Ordynacji podatkowej dotyczy występowania w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu podatkowym , a nie jakimkolwiek postępowaniu, w tym także karnym dotyczącym tego samego przedmiotu. Za nietrafny uznał organ podatkowy pogląd, iż w sprawie podlegał wyłączeniu Naczelnik Urzędu Skarbowego w S., gdyż jak podkreślono, nie było wobec niego prowadzone postępowanie dyscyplinarne związane z określeniem stronie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. W tym zakresie organ odwołał się do treści pisma Komisji Dyscyplinarnej dla Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...]. Za niezasadny uznano tez zarzut - podniesiony na etapie postępowania odwoławczego - obowiązku wyłączenia także pracowników Izby Skarbowej, z tytułu rzekomego niedopełnienia obowiązków, podnosząc, iż okoliczności wskazane w odwołaniu nie miały miejsca, a ponadto, że wyłączenie - podobnie jak w odniesieniu do pracowników organu pierwszej instancji - może nastąpić tylko w przypadkach określonych w art. 130 § 1 Ordynacji podatkowej.