Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 czerwca 2007 r., sygn. I SA/Gl 304/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Protokolant Halina Modliszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi S. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ulgi płatniczej - rozłożenia na raty zaległości podatkowej 1. oddala skargę 2. zasądza na rzecz pełnomocnika z urzędu adwokata B. J. od Skarbu Państwa kwotę [...] ( słownie: [...] złote - w tym [...] złotych 22% podatku VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm. ) decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej z tytułu podatku VAT za miesiąc [...] 2004 r. w wysokości [...] zł. S. R..

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, w pierwszej kolejności odwołano się do uregulowania zawartego w treści art. 48 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej podnosząc, iż zgodnie z jego treścią " w przypadkach uzasadnionym ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym organ podatkowy, na wniosek podatnika, może odroczyć lub rozłożyć na raty zaległości podatkowe". Jak wskazał organ odwoławczy, użyte w tym przepisie sformułowania przesądzają o uznaniowym charakterze decyzji w sprawie udzielenia ulgi, przy czym jej udzielenie obwarowane zostało "ważnym interesem podatnika" lub "interesem publicznym", a więc pojęciami niedookreślonymi. Jak zaznaczył organ uznaniowość decyzji nie oznacza swobody organu, przy podejmowaniu tego typu rozstrzygnięć, gdyż w każdym przypadku na organie wydającym orzeczenie ciąży obowiązek uwzględnienia systemu prawnego obowiązującego w chwili orzekania. W ocenie organu, dokonując wykładni pojęcia "ważnego interesu podatnika" należało odwołać się do obowiązującego systemu prawa, w tym do treści art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej statuującego zasadę powszechności opodatkowania. Organ zwrócił też uwagę na obowiązek terminowego regulowania zobowiązań podatkowych i w tym kontekście podniósł, iż rozłożenie na raty zaległości podatkowej jest instytucją nadzwyczajną, uzasadnioną szczególnymi okolicznościami. Organ podatkowy zobowiązany jest zatem do określenia w każdym przypadku na czym polega ważny interes podatnika, przy czym oceniając istnienie tej przesłanki zobowiązany jest stosować kryteria, które zgodne są z aprobowaną powszechnie hierarchią wartości. Muszą to być zatem kryteria obiektywne, a nie subiektywne przekonanie podatnika o istnieniu ważnego interesu. Kontynuując, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż "ważnemu interesowi podatnika" przeciwstawiany jest interes publiczny, który należy rozumieć jako dyrektywę postępowania nakazującą uwzględnienie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak sprawiedliwość i równość. Podkreślił także, iż o tym co w konkretnej sytuacji stanowi "ważny interes podatnika" rozstrzyga organ uprawniony do udzielenia ulgi.