Wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. I SA/Łd 2061/06

Dnia 26 kwietnia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Asesor WSA Ewa Alberciak, Protokolant Marcin Stańczyk, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2007 roku na rozprawie sprawy ze skargi M. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej i umorzenia odsetek za zwłokę w podatku akcyzowym za luty, marzec i kwiecień 2002 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...], znak: [...]; 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Ł. na rzecz M. J. kwotę siedemset czterdzieści (740) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 24 marca 2006 roku M. J. złożył do Naczelnika Urzędu Celnego w P. wniosek o rozłożenie na raty zaległości podatkowej w podatku akcyzowym za luty, marzec i kwiecień 2002 r. i umorzenie odsetek od tej zaległości. Decyzją Naczelnika Urzędu Celnego w P. z dnia [...] określono podatnikowi wysokość zaległego zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za te miesiące w łącznej kwocie 37 044 zł. Uzasadniając wniosek M. J. wyjaśnił, iż w roku 2002 sprzedawał olej opałowy, odbierając od nabywców stosowne oświadczenia o jego przeznaczeniu. Część tych oświadczeń została zakwestionowana przez organy podatkowe jako niespełniające wymogów § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego, w związku z czym powstała zaległość podatkowa wynikająca z konieczności naliczenia od tej sprzedaży wyższej stawki podatku akcyzowego ( jak dla oleju napędowego). Podatnik zauważył, iż nie miał możliwości weryfikowania oświadczeń składanych przez osoby nabywające olej opałowy, nie powinien więc ponosić wszelkich skutków złożenia przez nabywcę nieprawdziwego oświadczenia. Złożył w związku z tym odwołanie od decyzji organu I instancji. Strona poinformowała następnie, iż posiadany przez nią majątek, jak również majątek należącej do niej firmy nie daje możliwości uregulowania zobowiązania podatkowego jednorazowo. W ocenie skarżącego zapłata podatku akcyzowego mogłaby zagrozić egzystencji jego rodziny oraz wpłynąć niekorzystnie na prowadzenie dalszej działalności gospodarczej, stanowiącej jego jedyne źródło utrzymania. Rozłożenie zobowiązania na raty umożliwiłoby wywiązanie się z zobowiązań finansowych.