Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2007 r., sygn. III SA/Wa 218/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Asesor WSA Alojzy Skrodzki (spr.), Asesor WSA Dariusz Turek, Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2007 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] września 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu podatku akcyzowego zapłaconego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją Dyrektor Izby Celnej w W. - działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej powoływana jako "Op") oraz art. 80 i art. 81 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.; dalej "u.p.a.") - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w R. z [...] czerwca 2005 r., w sprawie odmowy zwrotu podatku akcyzowego w kwocie 796 zł zapłaconego przez W. K. (zwanego dalej "Skarżącym") z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego marki [...].

Z akt sprawy wynika, iż pismem z 11 kwietnia 2005 r. Skarżący zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego w R. o zwrot niesłusznie pobranego podatku akcyzowego wraz z odsetkami ustawowymi, wynikającego z ww. transakcji. W uzasadnieniu wniosku Skarżący podniósł, że obowiązek zapłaty podatku akcyzowego w zw. z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju, jest niezgodny z art. 23 ust. 1 i ust. 2, art. 25 i art. 90 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) oraz orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS). W ocenie Skarżącego Państwa Członkowskie nie mogły nakładać na towary sprowadzane z państw Unii Europejskiej pośrednich lub bezpośrednich podatków, które byłyby wyższe niż nakładane na towary krajowe. Inna praktyka, w ocenie Skarżącej, była niezgodna z zasadą niedyskryminacji odnoszącą się zarówno do towarów wyprodukowanych w Unii Europejskiej, jak i towarów pochodzących z państw trzecich, a dopuszczonych do swobodnego obrotu. Wnioskodawca podniósł także, że zapisy Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską mają walor bezpośredniej stosowalności w państwach członkowskich, dlatego też obywatele mają prawo powoływać się na nie przed sądami i krajowymi organami administracyjnymi oraz wywodzić z nich korzystne dla siebie skutki prawne.