Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wr 509/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Protokolant Paulina Rosiak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 18 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi A. G. na czynność materialno-techniczną Starosty D. w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 28 marca 2006 r. Ad Gd zwróciła się do Starosty D. o zwrot zawyżonej opłaty za kartę pojazdu - w kwocie 425 zł jaką uiściła 24 listopada 2005 r. w związku z rejestracją samochodu Forda Fiesty o numerze rejestracyjnym [...]. W uzasadnieniu wniosku podniosła, że z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. wynika, iż rzeczywiste koszty związane z wystawieniem i dostarczeniem karty pojazdu oraz niezbędnymi czynnościami administracyjnymi są wielokrotnie niższe niż pobierana opłata a praktyka nakładania takich opłat jest niezgodna z Konstytucją i ustawą Prawo o ruchu drogowym. Wobec tego - mimo iż przepisy w przedmiotowej materii tracą moc obowiązującą z dniem 1 maja 2006 r. - wnioskowała o wydanie stosownej decyzji w sprawie.

W odpowiedzi Starosta D. wyjaśnił w piśmie z dnia 29 marca 2006 r., że do źródeł prawa powszechnie obowiązującego należą między innymi rozporządzenia. W polskim systemie prawnym obowiązuje zasada domniemania legalności aktu normatywnego. Do czasu zweryfikowania zgodności postanowień rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 137, poz. 1310) z Konstytucją czy też normą ustawową przez Trybunał Konstytucyjny, prawo to jest powszechnie obowiązujące i wiążące. Zatem opłata 500 zł jest opłatą pobieraną przez Starostę na podstawie i w granicach prawa. Organ powiatu nie ma podstawy do zwrotu części opłaty ani też swobodnego określania jej wysokości. Starosta wyraził także przekonanie o braku podstaw prawnych do załatwienia sprawy tym przedmiocie decyzją administracyjną. Końcowo zawarł pouczenie, iż swoich prawa strona może dochodzić przed sądem powszechnym w trybie procedury cywilnej np. na mocy art. 417 § 1 kodeksu cywilnego.