Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wa 3921/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Asesor WSA Dariusz Turek, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2007 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od osób prawnych za 2000 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącej kwotę 9.614 zł (słownie: dziewięć tysięcy sześćset czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2006 r., wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W., określił "M." sp. z o.o. w W., zwanej dalej "Spółką", zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. w wysokości 1.274.087 zł.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu Spółki od poprzedniej decyzji tego organu z dnia [...] maja 2005 r., uchylonej następnie decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2005 r., stwierdził, iż Spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów, m.in. o następujące pozycje:

- wydatki poniesione na reprezentację i reklamę w części przekraczającej limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.), powoływanej dalej jako "updop";

- wydatki poniesione na imprezę integracyjną w M.;

- wartość naliczonego podatku od towarów i usług nie podlegającą odliczeniu;

- wydatki poniesione w związku z refundacją na rzecz T. "W." kosztów szkolenia pracownika zatrudnionego następnie przez Spółkę;

- kwotę zawiązanych rezerw na koszty przyszłych okresów, w tym kwotę 678.606 zł na koszty wynagrodzenia przekazanego zagranicznym spółkom grupy "M." w formie części prowizji za świadczone usługi związane z globalną obsługą brokerską klientów międzynarodowych. Kwestionując te koszty organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że nie zostały one poniesione w 2000 r. Nie wpływają one ponadto na osiąganie przez Spółkę konkretnych przychodów. Zauważył również, iż nie można utożsamiać kosztów poniesionych na działania globalne prowadzone przez spółki grupy "M." na świecie, polegające na nadzorowaniu spółek lokalnych, pozyskiwaniu międzynarodowych klientów, których spółki zależne prowadzą działalność gospodarczą m. in. na terenie Polski, z kosztami działalności brokerskiej prowadzonej przez Spółkę, polegającej na pozyskiwaniu i zawieraniu umów ubezpieczenia z lokalnymi klientami instytucjonalnymi. Organ podatkowy pierwszej instancji podkreślił jednocześnie, że na żadnym etapie postępowania Spółka nie przedstawiła faktur, które całkowicie pokrywałyby sporną kwotę. Na tej podstawie stwierdził, że koszty wynagrodzenia zagranicznych spółek mają charakter wydatków związanych z kosztami funkcjonowania Spółki, a nie jak chciałaby Spółka, z przychodami z prowizji brokerskich otrzymywanych z tytułu zawieranych umów ubezpieczenia z lokalnymi klientami. Nie mogą one zatem stanowić kosztów uzyskania przychodu innego roku, niż roku ich poniesienia - w tym przypadku 2001 r. Przedstawiając stanowisko co do braku podstaw do zastosowania w tym przypadku art. 15 ust. 4 updop podkreślił, że kwota 608.606 zł zaewidencjonowana przez Spółkę jako "koszty prowizji brokerskich odnowionych", nie wynika z faktur, umów, czy też innych konkretnych dokumentów źródłowych, pozwalających na określenie tych kosztów "co do rodzaju i kwoty".