Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lutego 2007 r., sygn. I SA/Wa 1099/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Daniela Kozłowska Sędzia NSA Marek Stojanowski Protokolant Magdalena Zając po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2007 r. sprawy ze skargi B. J. i T. J. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie zgody na niezwłoczne zajęcie nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Budownictwa decyzją z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2005 r. zezwalającą Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w [...] oraz nadającej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym sprawy:

Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2004 r. orzekł o ustaleniu lokalizacji drogi ekspresowej [...] na odcinku [...] oraz zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości na potrzeby tej inwestycji. Według powyższej decyzji przedmiotem inwestycji jest przebudowa istniejącej drogi krajowej nr [...] na długości 15 669 km (dostosowanie do parametrów drogi ekspresowej - klasy S o projektowanej prędkości 100 km/h). Przebudowa ma obejmować budowę drugiej nowej jezdni po stronie wschodniej, budowę nowych obiektów mostowych, wiaduktów drogowych na węzłach, kładek dla pieszych, przepustów, urządzeń bezpieczeństwa ruchu, ochrony ekologicznej, budowę nowej i przebudowę istniejącej infrastruktury pod i nad ziemią. Decyzją lokalizacyjną objęte zostały m.in. działki [...] stanowiące własność T. i B. małżonków J. (według odpisu z księgi wieczystej kw nr [...]).

Pismem z dnia 13 kwietnia 2005 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wystąpił do T. i B. małżonków J. z ofertą nabycia działek nr [...]. W piśmie z dnia 26 kwietnia 2005 r. pełnomocnik T. i B. małżonków J., radca prawny T. Z., oświadczył, że jego mocodawcy nie wyrażają zgody na sprzedaż powyższych nieruchomości, nie zgadzając się z wysokością proponowanego odszkodowania, a w szczególności, że odszkodowanie to powinno obejmować również wartość utraconych korzyści, jakie osiągnęliby małżonkowie J., gdyby nadal prowadzili parking i restaurację.