Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 lutego 2007 r., sygn. I SA/Łd 1664/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki, Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz,, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.), Protokolant asystent sędziego Paweł Pijewski, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2007 roku na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki Akcyjnej w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz skarżącej A Spółki Akcyjnej w K. kwotę 5.780,- (pięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Sąd ustalił, że w dniu 14 września 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 rok . W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że zebrany przez organy podatkowe materiał dowodowy nie pozwolił ustalić, czy poniesione przez firmę A S.A. wydatki z tytułu świadczeń marketingowych pozostawały w związku z przychodami strony skarżącej, a tym samym czy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnym

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] Nr [...] określił Spółce A zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 rok w wysokości 668.664złotych. Powyższą decyzją organ administracji stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 218.00 złotych obejmującą wynagrodzenie z tytułu usług marketingowych wynikających z umowy o świadczenie tych usług na rzecz podatnika przez spółkę cywilną B A. W., M. W. W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik strony zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie art. 191 i art. 210 §4 Ordynacji podatkowej przez błędną ocenę materiału dowodowego , wybiórczą ocenę dowodów oraz niewskazanie przyczyn , dla których innym dowodom odmówiono wiarygodności . W związku z powyższymi zarzutami pełnomocnik podatnika wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...].