Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Gd 41/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Orska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE:

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określi J. W. będącemu wspólnikowi "A" zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 960,80- zł. Organ kontroli uznał, że prowadzona przez spółkę podatkowa księga przychodów i rozchodów była nierzetelna, nie stanowiła zatem dowodu w zakresie przychodu ze sprzedaży towarów i usług wykazanych na podstawie miesięcznych zestawień dobowych raportów z kas rejestrujących. W ocenie organu pierwszej instancji spółka nie wykazała całego przychodu ze sprzedaży, zatem Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w drodze oszacowania określił przychód, który nie został zaewidencjonowany na kwotę 306.620,02- zł, a łączne zaniżenie przychodu określono na kwotę 306.909,09- zł.

J. W. w odwołaniu od powyższej decyzji wniósł o jej uchylenie.

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) w zw. z art. 21 b pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] i działając na podstawie art. 21 b tej ustawy określił dochód osiągnięty w 2001 r. w wysokości 2.363,89 zł.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej, podzielając ustalenia organu kontroli wskazał, że spółka nie zaewidencjonowała całego przychodu uzyskanego ze sprzedaży towarów, a księga przychodów i rozchodów była prowadzona nierzetelnie. W tej sytuacji organ odwoławczy uznał, że organ kontroli zasadnie określił wysokość przychodu w drodze oszacowania. Zdaniem organu odwoławczego przyjęto właściwe metody szacowania, które znajdują oparcie w zebranym materiale dowodowym i nie są dowolne. Organ odwoławczy dokonał dodatkowej analizy oszacowania przychodów ze sprzedaży alkoholu i uwzględnił okoliczność, że 50 % sprzedaży stanowiły wódki najtańsze. Organ odwoławczy przyjął za podstawę wyliczenia nie najniższe ceny danego produktu, jak to zrobił organ kontroli, lecz cenę wynikającą z oględzin dokonanych w dniu 14 października 2003 r., jako najbardziej zbliżoną do rzeczywistości. Konsekwencją powyższego było ustalenie przychodów ze sprzedaży alkoholu w kwocie 87.830,59- zł, tj. wyższych o 19.344,93- zł od ustalonych przez organ pierwszej instancji. "A" wykazała natomiast przychód netto ze sprzedaży alkoholu w wysokości 23.216,20- zł. Odnośnie przychodu ze sprzedaży papierosów i zapalniczek organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji i uznał, że wykazany przychód stanowi 53% przychodu rzeczywistego wyliczonego przy uwzględnieniu ilości zakupionych papierosów i zapalniczek, różnic remanentowych i ilości sprzedanych papierosów (wraz z usługą) i sprzedanych zapalniczek. Uwzględniając powyższe dane, zdaniem organu odwoławczego, podatnik powinien uzyskać przychód w wysokości 25.725,34- zł, natomiast wykazał przychód w wysokości 13.636,97- zł. Organ odwoławczy uznał również za prawidłowe ustalenia organu pierwszej instancji co do zaniżenia przez podatnika przychodów ze sprzedaży napojów gorących. Organ kontroli słusznie, zdaniem organu drugiej instancji, poczynił ustalenia w oparciu o wyjaśnienia podatnika co do zużycia porcji danego produktu z zakupionego opakowania. Organ odwoławczy nie dał wiary wyjaśnieniom pełnomocnika spółki, że różnica w przychodach ze sprzedaży z tych produktów wynikała z ubytków przy sporządzaniu napojów oraz spożycia napojów gorących przez pracowników spółki. Organ odwoławczy wskazał, że ubytki przy sporządzaniu napojów zostały uwzględnione w przyjętym wyliczeniu, natomiast spożycie napojów gorących przez pracowników nie zostało w żaden sposób udokumentowane w ewidencji księgowej. Nadto w ocenie organu odwoławczego przedstawione wyjaśnienie jest niewiarygodne, bowiem prowadziłoby do wniosku, iż w placówce gastronomicznej 48% herbaty spożyli pracownicy. W konsekwencji powyższych ustaleń organ odwoławczy podzielił stanowisko organu kontroli i przyjął, że przychód z tytułu sprzedaży kawy i herbaty został zaniżony o 49.748,45 zł.