Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Łd 1609/06

Dnia 11 grudnia 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Asesor WSA Cezary Koziński, Protokolant asystent sędziego Katarzyna Orzechowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 grudnia 2006 roku przy udziale - sprawy ze skargi R. T. i R. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 790 zł (siedemset dziewięćdziesiąt) na rzecz strony skarżącej tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Łd 1609/06

UZASADNIENIE

W trakcie kontroli podatkowej, przeprowadzonej u Pana R. T. w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w 2002 r., pracownicy Urzędu Skarbowego w K. stwierdzili, iż podatnik ten nieprawidłowo zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej wydatki w zakresie diet związanych z podróżami służbowymi.

Decyzją z dnia [...] nr [...] określił tym podatnikom wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie 4.731,- zł.

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, iż Państwo R. i R. T. skorzystali w 2002 r. z możliwości wspólnego opodatkowania swoich dochodów.

Zdaniem organu podatkowego, Pan R. T. niezgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaewidencjonował w kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów wydatki dotyczące diet krajowych i zagranicznych związanych z podróżami służbowymi.

Jak wskazano, definicję podróży służbowej zawiera art. 775 § 1 Kodeksu pracy. Wynika z niej, że podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Tak więc nie uznaje się za podróż służbową: podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracownik ma stałe miejsce pracy; podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracodawca ma siedzibę, jeżeli pracownik w umowie o pracę ma wyznaczone jako miejsce pracy - siedzibę firmy. W związku z powyższym ważne jest dokładne określenie miejsca wykonywania pracy dla stwierdzenia faktu nabycia przez pracownika uprawnień do świadczeń przysługujących z tytułu podróży służbowej. Specyfiką prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej jest ciągłe przemieszczanie się z miejsca na miejsce i trudno w tej sytuacji mówić o odbywaniu podróży służbowej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy, czyli opuszczenie stałego miejsca pracy. Zatem diety, które przysługują z tytułu podróży służbowych osobom prowadzącym działalność gospodarczą nie mogą stanowić w przypadku podatnika kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji tego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.